Mutlu Yıllar

Yimi yıl oldu sanırım.
Evet yirmi yıl oldu,şimdi daha iyi anımsıyorum.
Yirmi yıldır yeni yılı hüzünle karşılarım.
Eskiden olduğu gibi heyecanlanmam.Artık onunla ilgili bütün iyi hislerimi kaybettim çünkü.
Hem niye heyecanlanayım.Yeni yılın,bir öncekinden farklı olacağını,iyi olacağını kim bilebilir.Ben kendimi kandıramam,arkadaş.Bu yıl da benim için kötü geçecek.Her zaman ki gibi.Hep bu böyle oldu çünkü.Hep daha geriye gitti hayatım.Daha kötüye,daha da umutsuz.
Şimdi ben ne diye yeni yılı kutlayayım?Ne diye onu sevinçle,karşılayayım?
Yine bir,yeni yıl akşamındayım.Birazdan saatler acımasızca geceyi vuracak.Yine içimden bir şeyleri alıp götürecek.Yine beni,bana bırakıcak.
Sanırım ben yalnız öleceklerdenim.Hep böyle düşünürüm yeni yıla girerken.Ne bir dostum var,ne de bir sevdiğim.Hatta beni seven biri bile yok.Acı,fakat bu böyle işte.
Loş ışıklı bir sokakta yürüyorum.Zihnim yine ümitsizlklerle dolu.Sokakta insanlar var.Mutlu,yeni yıldan umutlu.İç çekerek bakıyorum onlara.Gıpta ediyorum.Keşke,ben de kendimi kandırabilsem diye iç geçiriyorum.
Biraz daha ilerliyorum.Köşede bir çocuk dikiliyor karşıma.
Bana bakıyor masmavi gözleriyle:''Efendim yeni yılınız kutlu olsun''
Dilenci sanırım diye düşünüyorum.Cebimden yol paramı çıkarıp veriyorum.Nasılsa evde bekleyenim yok.Ya da başka bir yerde...
Kızarak bakıyor bana:''Yanlış anladınız.Ben dilenci değilim''
Çocuğu gözüm ısırıyor bir yerden.Fakat tam çıkaramıyorum.
Şaşkınlıkla ona bakıyorum:''Beni tanıyor musun,evlat?''
Gülümsüyor.Ne kadar güzel gülümsüyor hem de.
Çocukluğunun tüm saflığı,tüm umuduyla:''Evet,siz de beni tanıyorsunuz''
Bunu biliyordum,fakat hala çıkaramadım çocuğu.Üstelemiyorum.
Bir paket görüyorum elinde.
Bana uzatıyor paketi:''Bu size,efendim.''diyor.
Alıyorum paketi.
Çabucak açıyorum.Hediye almak çok hoşuma gitmişti.
İçinden bir müzik kutusu çıkıyor.Allah'ım çocukluğum da,en sevdiğim şey bu.
Çocuk bana bakıyor:''Mutlu yıllar...''diye bağırıyor.Hızla gözden kayboluyor.
O zaman anlıyorum her şeyi.
Gözümden sıcak yaşlar akıyor.Ağlamak ne kadar güzel.Peşiinden koşuyorum çocuğun.Fakat yok,yok.Hiç bir yerde yok.
Bu normal.Çünkü o cocuk benim aslında.Benim yıbaşında umut dolu olan çocukluğum.
Loş sokakta koşuşturmaya başlıyorum.Deli gibiyim.
Elimde en sevdiğim şey.
Bağırıyorum:''Mutlu yıllarrrr.''