Neredesin Sevdiğim

Balkonun en uç köşesine doğru yürüyorum. Gökyüzü yavaş yavaş ciğerime doluyor. Aşağıya bakmaya korkuyorum. Fakat göz ucuyla bakıveriyorum. Gerçekten çok yukarıdayım. Ama hala mutsuzum. Oysa ki insanlar yukarı çıktıkça rahatlardı. Öyle demişti büyükannem. Yanılmış mıydı o yaşlı kadın ? Sağ taraftan bir rüzgar esiyor. Gençlik kadar güzel, aşk kadar masum. Bekliyorum rahatlamayı. Neden bu kadar gergindim. Belkide aşktandır diye düşünürken içerden müzik sesi kulağıma çarpıyor. Hep ağlarım bu müziğin sesiyle..
Ve bir göz yaşı damlası çıkıyor gözümden. Mutlu bir şekilde yirmi birinci kattan aşağıya düşüyor. Bir diğeri eşlik ediyor ona. Onların arkasından bir süre baktıktan sonra kafamı kaldırıp istanbul boğazına bakıyorum. Sıkıca tuttuğum bakır korkulukları yavaşça bırakıyorum. Yavaş yavaş uçuyorum. Onun beni görmesi için uğraşıyorum. Denize varmak için değilde artık ,daha yukarı çıkmak için uğraşıyorum. Yavaş yavaş aşağıya iniyorum. Denizimizin üzerine varmışım aşkım. Seni arıyorum gözlerimle. Sanırım gitmişsin. Ama hani burada buluşacaktık. Bir anda gökyüzü içine çekiliyor sanki. Sımsıkı tutunduğum bakır korkulukların başına geri geliyorum bir anda. Yağmur başlıyor. Islanıyorum. En azından göz yaşlarımı kapatıyor bu yağmur. Ama içim yanıyor. Alev alev. Sen uzaklardasın ve ben yanında değilim. İçeri geçiyorum saçlarım az önce sırılsıklam olmuşken şimdi kuru ve yapılı. Üzerimde annemin kırmızı elbisesi var. Masada iki mum ve teypte romantik bir müzik var. Bana doğru geliyorsun. Elimle saçlarımı okşuyorsun. Sanki yıllar önce o katliamda öldürülmemişsin gibi. Sana tutunuyorum. Yıllarca beklediğim gibi. Seni özledim be sevdiğim. Nerelere gittin akşam vakti ?