O Neydi Öyle

Başlangıcını hatırlamıyorum.
Sağ bileğim kesilip açılmış,bileğimin içi gözüküyor. Parmaklarım da öyle,kopmuş. Sağ bileğimi bir ip ile-kahverengi,tüylü,naylonumsu-bağlamaya,bileğimi tutturmaya çalışıyorum.
Kanamıyor. Hiç kanamıyor.
Kimse de fark edemiyor bu yüzden. Sevgilim (xxx) olmayan parmakların yerine kendi parmaklarını satır gibi keskin bir gereçle kesip olmayan parmaklarımın yerine yapıştırıyor ve parmakları oturuyor elime.
Kalın,bitimsiz,bakımsız ve koyu renkli.
Hiç bir şey tutamıyorum ellerimle.
Sonradan iyileşecek ümidi oluşuyor içimde. Sabırsızlık ve çaresizlik duyguları içerisinde ?saf'bir beklemedeydim.
Nerede vakit geçireceğimi şaşırıyordum.
Sonunda anneme söylüyorum.Hastaneye gidiyoruz.
Annem bu durumu çok sakin karşılıyor.
Bir odadan diğerine geçiyoruz hastanede.
Tabureye oturuyorum. Ellerimi siyah,deri,pofuduk bir minder tarzı süngere uzatıyorum.
Bileğime tam işlem yapılacakken . . .
Sonrasını hatırlamıyorum. Değişmemişlik var her şey aynı. . .
Yorgun bir şekilde uyanıyorum. Kalkamıyorum.
Uyandığımın bilincinde değilim. Hasta,yorgun ve uykusuzum. Sonunda kendimi ikna edip kalkıyorum;sıcacık olmayan soğuk yatağımdan.
Her zamanki gibi dilerimi fırçalıyor,yatağımı topluyor, kişisel bakım sonrası çıkıyorum evden. Bu sıralama bazen değişiyor.
Arkadaşlarımı gördüm. Okuldaymışım . . .
Anlamsızlıktayım.
Cevapsız sorularda.
Çelişki ve korkularda . . .

29.09.2014/pazartesi.