Oyun...

Hayat mutlulukla başlar her zaman
Dilediğince vakit verir en mesut anlarında
Sanki akreple yelkovan sonsuz yarışını bitirir bir anlığına
Beklersin ki gün gece olacak
Beklersin ki gecene gün doğacak
Halbuki yalanlarıyla engeller görmeni hayat
Fark edilmez tuzaklar kurar yoluna
Sen gülersin o anlarında hep hayata
Öyle bir zaman gelir ki kadim sanırsın mutluluğu

İşte o an başlar gerçeklerine hayat
Önce bir sarsıntı vurur içine
Sonra iç karartıcı bir sıkıntı
Kavramaya başlarsan eğer gerçekleri
KORK...
Yıkıntı başlamıştır kendinin sandığın hayatta
Önce gülüşün terk eder yüzünü
Sonra sevinç kalkar yüreğinden
Mutluluk uzaktır artık
Gelir beklemeden gözyaşı vaktin
Ve hüzün mevsimin

Artık geçtir arkadaş
Hayat sana perdelerini kapatmıştır


Diyenlere inat.........




Açtım gül pembesi perdelerini sahnemin
Şimdi oyun sırası bende
Seyirciler kalabalık
En ön sırada hayat...
Biraz mahsun başladı bu oyun
Yüzüm asıktı kalbim biraz buruk
Birazdan ağlar dedi sanki hayat
Ama yazık ilk perde kapanıyor...


.

.

.

Sıkılmadan seyircilerim açmak gerek perdeleri
İşte şimdi onlar için şaşırma zamanı
Sevinçli bir müzik başladı önce sahnemde
Ve beyazlar içinde ben çıktım karşılarına
Ve perdelere inat yüzümde açtırdığım güller...
Başardım galiba sevinç sardı içimi
Gören herkese dokundu biraz
Seyircilerimde de başladı perdelere inat
Güzellikler dökülüyordu dudaklarımdan
Mutlu heceler sözcüklere dönüşüp değiyordu yüreklere
Bir ara gözüm takıldı ön sıraya
Ahh... hayat acı oldu senin bu gerçeği görmen
Bak yıkılmadım buradayım sana inat
Sandınki oyunu sen bitirdin ben kalırım hep ağlamaklı
Ama bak olmadı evet dersimi aldım senden
Her şeye inat gülmek gerekmiş insanların yüzlerine
Kötü bi haber herkese bu oyun iki perde
Yani bu son ve inerken sahneden
Yüzümde perdelere inat güller ve gülücükler
Bu kadar dostlar sağolun sevginiz için
Yüreğimde kalacak sizin tebessümleriniz...
Eyyy hayat kapanacak şimdi perdeler yıktığını sandığın bu genç oynadı oyununu bir sen üzgün çıkacaksın bu salondan
Ahh diyeceksin NEDEN ve NASIL geldim ben bu oyuna
Ama son hayat bu perde bitti yani kazanan ben oldum üzgünüm ama sen kaybedensin bu gece...


İBRAHİM SENA KANDAZOĞLU



şiir şeklinde bir yazı ama bir hikayedir...