Oyunun En Güzel Yeri

Oyunun en güzel yerindeydik.Yolun başındaydık.Mutluluğu oynamaktı rollerimiz.Herşeye rağmen gülmekti rolümüz.Uzun ince yolda ilerlemeye başladık,Sustuk hiç konuşmuyorduk ama mutluyduk.Bir ara gözlerine baktım,gözleri gülüyordu.Fakat bir burukluk vardı dudaklarında,söylemekten korktuğu birşey vardı sanki.Sonra oda döndü benim gözlerime baktı.Saatimden gelen tiktak sesi kesildi,
Gökyüzündeki kuşlar öylece kaldılar.Rüzgar esmesine rağmen,ağaçlar kımıldamaz oldu.Sanırım zaman durmuştu.Fakat kalbim atıyordu,normalin dışında bir tempoyla.Yakınıma geldi,nefesini hissedebiliyordum.
_Az sonra yol ayrımı var,
ben ayrı yoldan sen ayrı yoldan dönecesin,
ve zaman yine kaldığı yerden devam ecedek, dedi.
_Neden hani herşeye rağmen gülmekti rolümüz,eğer sen olmazsan ağlarımben,dedim.
Güldü !
_Elbet yolun sonuna gelecektik,ve yollarımız bir yerden sonra elbet ayrılacaktı.Eğer istiyorsan mutlu olmayı dön o yoldan,dedi.

_Ben senin gittiğin yoldan gitmek istiyorum,ne olursa olsun seninle olmak istiyorum,dedim.
Yine güldü !

_Benim gideceğim yolda geriye dönüş yok,
Oysa senin senin için hayatın devam etmesi gerek,
Hoşçakal,dedi.

Gözlerimi açtığımda bir yolda yürüyordum,
dediği gibi hayat devam ediyordu.Herşey aynıydı,
Tek değişen Rolümdü ...