Özlem

Neden bu kadar ıssız bu ikindi sonrası caddeler, sokaklar? Neden bu kadar sisli?. Belki senden kalma bir sonbahar akşamına gebe.
Yağmur nazlı nazlı ıslatıyor tenimi.Hafiften esiyor anıları alan ılık rüzgar. Yalnızca yalnızlığımdan biraz üşüyorum.Yüreğimin yangını ise korlandıkca alevleniyor.Bu şehrin yorgun yollarındaki ağaçlarda salkım salkım aşkımıza şahit yaprakları sararmakta bir bir.Senli benli anılar eski zamanlardan kalmışcasına silik ... Saçlarımda tutunmaya çalışan yağmur damlaları.İçli bir şarkı dökülüyor dudaklarımdan .Sen çok severdin beni dinlemeyi bir daha bir daha söyle derdin.
Olsan diyorum olsan şimdi yanımda aşkımı şiirlerle anlatsam. Gözlerine doyasıya baksam ve kaybolsam.Kaybolsam sen olmayan bu şehrin sisli sokaklarında.Yarınlarım olmasa ...
Yalnızım, yoksun ,hasretinden üşüyorum, Üşüyorum hem de çok çok..
Ay neden parlamıyor ?Neden üzgün göz kırpıyor yıldızlar?Her şeyi neden farklı ... İçimdeki sana özlemin yankıları duyuldu mu sence?,

içimde,çok çok karmaşık bilmeceler arasında kaybolmuş gibiyim. Hep sana aşık olmaktan delice korktuğumu haykırmıştır yüreğim...Kendime bile söylemeye korkarken sana nasıl dön derim dön baharla gir koynuma....

Nedenler hiç çıkmıyor aklımdan dolanır beynimi çatlatırcasına...Susuyorum sensizliğin arka sokaklarında dağılır her parçam kuytulara...Şimdi ben konuşuyorum gölgelerle anlatıyorum bir bir aşkımı ....Nasıl sana bakarken içimin titrediğini , her anımın senle dolu olduğunu..Biliyorum biz olamadık,ikimizde yoktu bu aşkın içinde ve biliyorum sonsuzluğa mahkum olmuş aşıklarız biz.....