Pullu Entari

Bayramların ayrı bir heyacanı ve sevinci vardı çocukluğumuzda, bayramların gelmesini iple çekerdik.Köy yerinde bir moda başlamıştı:pullu entari.Ablalarım halı dokurlardı,babam da onlara söz vermişti halı parası geldiğinde istediğinizi alacağım diye.

Bayram günü gelip çatmıştı,çocukluk işte,ablalarımda o pullu entariyi görünce tutturdum "ben de isterim." Kendimi yerden yere atıyorum,ağlıyorum,her şeye kızıp bağırıyorum,elime ne geçerse fırlatıyorum,yemiyorum,içmiyorum...

Keçi inadı gibi inadım var,söz dinlemiyorum rahmetli babam dayanamadı sonunda:"Tamam,dedi sana da alacağım yeter ki sus!"

Hüzün dolu günler neşe dolu günlere dönüşmüştü benim için ta ki piknikte o teyzeyle karşılaşana kadar:

-Hüseyin!

-Efendim teyze.

- Ne güzel entarin var böyle?Bana verir misin?(Şaka yapıyordu tabi)

-Vermem.

-Neden?

-Çünkü o benim.

-Olsun,bir kaç saat giyer geri veririm sana.

-Olmaz,kirlenir,yırtılır.

-Ama bayanlar giyer bunu,baksana hiç erkeklerde var mı?