Sahipsiz Kalan Mektuplar _1_

Kendimi boğuyorum yine bu aralar. Uzun zamandır aynı rüyaya uyanıyor ve dualarla koyuyorum başımı tekrar yastığa.
Gün batınca, el ayakta çekilince hayattan; aynı korkular çepeçevre sarıveriyor bedenimi. Çocukluğumun sessiz, ağlamaklı ve yalnız karanlığına bürünüyorum. Kimseye anlatamıyorum gecelerimi. Korkumu içime hapsediyorum ve korkumdan içimde siniyorum bi köşeye...
Kimse uzatamıyor elini... çünkü bilmiyorlar karanlık köşelerimi...
Can dostum bir sana çözülen dilim bile sus oluyor. Bende anlamıyorum... tama anlatacağım diyorum; sanki anlıyorlarmış gibi kilitleyip sandıklarını puslara saklanıyor kara basanlarım...
Yoruldum, korktum... oysa çok zor günler var daha önümde. Ama bu geceler aklımı bağlıyor... zihnimi dağlıyor...zordayım çok zorda ve ellerimi sadece ellerim dolduruyor...sadece yol göstersin istiyorum birileri, ama neyim olduğunu ve neler olması gerektiğini bilmeden bunların imkansız olduğunun farkındayım... ve buda bir yıkım içine bırakıyor beni... ayaktayım, güçlüyüm derken bile yıkılan bir şeyler var içimde... hayata sil baştan başlamak isterken boğuluyorum galiba... nefesim ciğerlerime yetmiyor artık...hayat denen denizde batmaktan korkuyorum...
Hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim kendimi. Belki yalnızlığımdan öyle geliyor ama...işe yaramaz bir avuntu olduğunu bilerek sarılmak mümkün olmuyor buna...hayatı akışına bırakayım diyorum ama çağlayan sesi kulağımdayken yapamıyorum... düşmenin ve kaybolmanın kaçınılmazlığına göz yumamıyorum...
Böyleyken bile ne küreklere asılacak nede yelkenleri açacak gücü bulamıyorum kendimde...bu kadar erken pes etmenin bana yakışmadığını biliyorum fakat çevremdekilere göstermek zorunda olduğum güçlü rolünü kaldıramıyorum...artık korkunun ecelde faydasız bir duygu karmaşası olduğu kaniyken ben ecelimin yakınlığına inanmak istemiyorum... ama kaçamıyorum da korkumdan...
Farkında olmak meğer ne zormuş bazı şeylerin....



Mektuplar gerçekten sahipsiz kalmışlardır... Ulaşacakları adresler bile engellerle çevrili oldukları için...

bunlarıda birer öykü olarak paylaşmayı istedim...

tekrar hata etti isek affola...