Sahne

yaklaştılar usulca yanına,
-abi buraların yabancısıyız bize yardımcı olabilirmisiniz,
tabi,buyrun,,
- abi iş için geldik buraya,bir arkadaş vasıtasıyla ve onla da kavga ettik şimdi,gidecek yerimiz de yok dönecek paramız da.
-bilmiyorum ki çoçuklar ben de buraları....

- abi ,üç beş milyonun varsa versen de biz memlekete dönünce göndersek,,,söz, ver adresini,,,
bu sokokta kalmayalım akşam da oluyor,,,,

hayatın en acıklı sahnesiydi belki de benim için,,,insan herşeyini veresi geliyor an geliyor,,,
ama öyle degil işte hayatın gerçek yüzü,,,,,

bir dilenci görmüştük geçenlerde, acıdım,elimi cebime attım,
-dur ,dedi ,enişte,dur
-ne var dedim,zavallı kadın,ihtiyacı olmasa dilenir mi,,
baktı yüzüme sertçe,
-senin dedi,meslegin varmı,
-yok abi dedim,iş buldum mu çalışıyorum işte,,
-gördüğünün meslegi var işte ,dedi,dilencilik,,,

ona da kızdım,bir süre,,
-dedi,bunu ben son model arabayla giderken gördüm.
şaşırdım,dalga geçiyor sandım,,,biraz da sempatikya enişte,,,

-kaç yıldır çalışıyorsun ne senin bir araban var ne de benim,hiçbirşey göründüğü gibi degil ,,,,

evet,hiçbirşey göründüğü gibi degil haklıydı enişte,,,,artık kimsenin kimseye güveni kalmadı,,,
aç da olsan,susuz da olsan,acılar sıızlar için de de kıvransan,gülüp geçilecek hale geldik neredeyse rol yapıyordur düşüncesiyle......
sahne içinde sahne......