Şairler Ölemez!

Bu yanlız bir şairin hayellerini erteleyişi ve o hayellere hiç yetişememenin öyküsüdür.
Yeni bir gün yine aynı güneş yine aynı şehir bunu oda biliyordu ama umutluydu yıkılmaz bir ümüdin eseriydi sanki koca bir çınardı asla ağlamazdı hayattan aldığı her darbede susar içini parçalardı ama hiç bu hayattan kurtulmayı düşünmezdi eskisi gibi sende biteceksin derdi sol yanındaki acıya...
Şair güne uyanır yine yanlız yapayanlız kalkar yine aynı cama yönelir dışarı bakar derin bir iç çekerek başını eğer ve geri döner.Oturur her zaman ki yerine ve bir sigara yakar içini parçalaya çarçalaya Bir şiir yazar ama eski şiirlerine hiç benzemez çok değişik duygularla kaplı bu şiiri kimse okumaz ve oda kimseye okumaz.Günler hep böyle yanlız geçer ve aradan 6 ay geçer şair halen hayalin peşinde ama halen bulamamıştır.yine bir gün uyanır başı çatlayacak kadar ağrıyordur.Fazla aldırmaz işine bakar gün öğleni bulur şair yerinde otururken birden burnu kanamaya başlar anlamaz hemen bir hastaneye koşar doktorlar bir şey olmadığını der ve şair evine döner.Ertesi gün kalkar kalkmaz yine aynı cama yönelir ve yine başını eğer geri döner yerine oturur orda kalır saatlerce bir noktaya donuk bir şekilde bakar yine burun kanaması başlar şair yine hastanenin yolunu tutar.Hastaneye varır doktora görünür doktor muayineden sonra şunları söyler:Evlat durumun kıritik belki yarını görmezsin belki akşamı ve devam eder...Şair merak edip sorar hastalığını doktorun gözleri dolar ve yerinden kalkar şairin yanına oturur.
Doktor:Evlat sen şeyyyyy...Evlat yani demek istediğim oooffff....Evlat sen KARACİĞER KANSERİSİN...........;(
Şair donar kalır dakikalarca konuşmaz hareket etmez ve ayağı kalkar sessiz bir şekilde doktorun yanından ayrılır eve gelir içeri girer girmez cama koşar ve yine başını eğip geri döner...Şair o günden sonra o cama daha sık uğrar ve daha umutlu koşar o cama ama her seferinde boynu bükük döner...
Şair günler sonra dışarı çıkar ve her dışarı çıkışında oldu yere gider mavi denize karşı oturur yine yanlız bir şekilde düşüne durur çünkü onu kimse anlamaz o derdini kimseye anlatmazmış...Maviye karşı otururken yanına biri yaklaşır şairin omuzuna dokunur şair irkilir ve arkasına döner ve omuzuna dokunan kişiyi yanı tatlı yüzlü kızı görür...Kız hafif bir gülümsemeyle oturma iznini ister şair buyrun der ve kız şairin yanına oturur.Kız tanışmak ister ve şairde kabul eder:
Kız:Benim ismim ....?
Şair:Bende ......?
Şair:M.o der.
Kız:Bende
Kız:Nerde oturuyrsun der.
Şair:Yanlızlar mahallesi yanlızlar sokağında diye cevap verir.
Kız:Peki kaç yaşındasın.
Şair:25
Kız:Bende 23
Kız:neden yanlızsın.
Şair:Şairler yanlız yaşarlar.
Kız:Aaa...Sen şairmisin.
Şair:Evet.
Kız:Ben şiirleri çok severim.
Şair.Biliyorum.
Kız:Nasıl anlamadım.
Şair:Bütün kızlar şiirleri sever ..ODA ÇOK SEVERDİ..
Kız:Kim.
Şair:Bende kalsın.
Kız:Benim gitmem gerek sonra görüşürüz
Şair:Peki ne zaman.
Kız:1 Hafta sonra burda.
Şair:Tamam.
...Şairle kız vedalaşıp ayrılırlar...
Şair hızla eve gelir içeri girer ve yine cama koşar yine başını eğip geri döner.
...3 gün sonra...
Şair güne ağrılar içinde uyanır.Durumu anlar ve oturur oturduğu yerde uykuya dalar ve bir daha uyanmaz...Arkadaşları şairi bulur ve yeni yerine götürürler.
Şair artık ölmüştür daha fazla dayanamamıştır hayatın cilvelerine ve çekip gitmiştir.
Kız buluşma yerinde şairi bekler ama şair gelmez kız şairin evine gider kapıyı çalar kimse açmaz merdivenlerden biri çıkar.Kız ona şairi sorar:
Kız:Merhaba.
***:Merhaba.
Kız:Burda oturan şairi tanıyormusunuz.
***:Evet arkadaşımdı.
Kız:Peki şimdi nerde biliyormusunuz.
***:Evet.
Kız:Nerde.
***:Öldü.
Kız:Neee...Olamaz ŞAİRLER ÖLEMEZ.
Kız olduğu yere yıkılır kalır kendini parçalar ama şairi geri getiremez...
Kız:Peki mezarı nerde.
***:Gel benle.
Kızla (***) yola koyulurlar ve mezarlığa varırlar...
*** işte burası der.Kız yaşlı gözlerle mezarın başına gelir.Birden mezar taşında yazan şiire gözü çarpar...
"Ne hasta beklerdi sabahı
Ve ne genç oluyu mezar
Ne de şeytan bir günahı
Seni beklediğim kadar!.."
Kız şiiri okur ve herşeyi anlar.Şairlerin aptal olmadığını seneler sonra bile bu günkü gibi hatırlayacağını sevdimi allahına kadar sevdini ama bir o kadarda gururlu olduğunu anlamıştı...
(Şair kızı ilk gördüğü anda o olduğunu anlamıştı ama kendini boynuna atmamak için tutmuştu)

...SoN...


NoT:(***) ve (......) yerlerde isim geçmektedir istediğiniz gibi yorum yapabilirsiniz...