Şehitlik / Nur Yerlitaş

"Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma sakın,
Siper et gövdeni, dursun bu hayâsızca akın.
Doğacaktır sana vadettiği günler Hakk'ın,
Kim bilir, belki yarın belki yarından da yakın.

Bastığın yerleri 'toprak' diyerek geçme, tanı,
Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır atanı,
Verme, dünyaları alsan da bu cennet vatanı."

Böyledir bu ülkenin vatan, millet ve ülke sevdası!

Kuruluşumuzdan bu yana tüm padişahlar ve sonrasında Mustafa Kemal Atatürk tarafından, bu ülkenin en değişmez yanı, vatan toprakları için can verilerek ortaya koyulan mücadele ve yürekten inanıştır bizleri bir arada tutan...

Kurtuluş savaşı yapmışız, başımızda Ata'mız durmuş, tüm dünya kudurmuş, üstümüze saldırmış, ölmek var, dönmek yok emrine uymuşuz!

O yüzdendir ki, nerede bir şehit versek, yüreğinde vatan sevgisi olan ve vatan sevdası ile kavrulan yürekler acı duyar, şehidin ateşi kalplerimizde yanar! Belki sesimiz çıkmaz çoğu zaman, dillendirmeyiz acılarımızı ama emin olun vatana olan sevgi ve sadakatimiz su götürmez!

Vatan namustur bizim için!

O yüzdendir ki, bizim bayrağımız da, toprağımızda son derece değerlidir, dünyada gözünü kırpmadan, hiç bir hesap kitap yapmadan vatanı için can veren ender toplumlardan birisiyiz, belki de birincisiyiz!

Anadolu koymuşuz yaşadığımız bu toprakların adını. Bir zamanlar, yedi düvele kafa tutan, topraklarının ve sınırlarının ucu bucağı belli olmayan bu toplumun gidecek başka bir yeri, başka bir yurdu, başka bir toprağı kalmamıştır!

Topraklarımız kırpılarak, küçültülerek Anadolu dediğimiz, evimiz, ocağımız, beşiğimiz ancak bizim sığabileceğimiz bir alan olarak kalmıştır avuçlarımızda! Bizden gayrısı bu topraklara sığamaz, ancak bize yeter, ancak bizim dilimizden anlar bu topraklar.

Kürdü, çerkezi, alevisi, sunnisi, ermenisi, lazı, çıtağı ve dahası, evimiz bellemişiz bu güzel yurdu! Gidecek tek bir yerimiz bile kalmamış bizim!

Elimizden almaya kalkan, bizi ayırmaya çalışan kim olursa, yeri gelmiş kartal olmuşuz, aslan olmuşuz, yiğit olmuşuz, can vermişiz, can almışız!

Neler görmüş bu Anadolu, ne ihanetler yaşamış, ne satılmışlar karışmış aramıza ama hiç birisine pabuç bırakmamışız "Muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda mevcuttur" demiş büyüğümüz!

İnanmışız, ölmüşüz, her öldüğümüzde yeniden doğmuşuz, her zaman, her şartta bir olmuşuz! Etle tırnak gibiyiz, ne ayrıştırmalara boyun eğmiş gerçek vatan severler, ne de bölünmelere!

Hoş görülü olmayı öğrenmişiz Mevlana'dan, Yunus'tan, Hacı Bektaş-ı Veli'den ve daha nelerinden!

Şimdilerde ortaya çıkan soytarılar da vardır bu topraklar üzerinde bazen adı Nur Yerlitaş olmuş, bazen bilmem ne!

Sorun değil, bunun gibiler de karışır Anadolu'nun kara toprağına bir gün ve hiç biri akılda kalmaz!

Bazen on dört yaşında Eren'dir adımız, bazen Mehmet, bazen Aykut, adımız ne olursa olsun, hiç bir şehit unutulmaz!

Düttürü dünya parolasıyla yaşayanlar, hiç de umurumuzda olmaz!

Tek bildiği suratına yakışmayan bir kahkaha atmak ve suratını ekşitmek olan bu zatı muhterem hanım efendi de işte son örneğimiz!

Bir sokak köpeğimiz kadar bile sahip çıkamaz bunlar, ne ülke toprağına, ne bayrağına, ciğerleri beş para etmez çünkü, kanı da bozuktur, soyu da!

Anlatmaya gerek yok, bunun gibisini, vatan, millet, bayrak, toprak ne demek anlamaz!