Sevgiliye çağrı

Nedenini bilmediğim bir arzuyla,bugün her günkünden daha çok istedim yanımda olmanı.....Kolay değil,sensiz olmak,içinin yarısını boş tutmak.Kolay değil,her sabah bir martı sesiyle irkilmesi bu yoksul bedenimin.....
Sadece bu ayrılığın,bu bu uzak olmanın,birbirimizden kopmak olmadığını bilmek.Sevgimizin bitmeyeceğini bilmek teselli dolduruyor yüreğime....Her ne kadar uzak olmanın uzunluğunu anlamasam da,bir sonunun olduğunu bilmek umutlandırıcı.....
Zaten her şey,umut edebilmekle başlamadı mı?
Seni düşünüp de kendimi kaybettiğim vakitlerin anısına dalıp yürek telimin sancılarıyla ak sayfalara dökülüyor hasretim.
Bazen otobüste,iki sevgili yan yana başlarını yaslayıp uyurken ki rahatlığında,bazen sokakta annesinin elini tutan bir çocuğun gözlerindeki güvende buluyorum seni....
Düşündükçe Nazım,Seyranı olasım geliyor ve hep hasretini bir uçtan bir uca yakasım geliyor....
Bir kuş hafifliğinde sana akar yüreğim.
Yokluğunda yok olmaktan korkarak.Yaşadığım acıları şiirlerim anlatmıyorsa sana,bu acılarım bil ki sensizliğin derin yaraları açan yüreğimi güçsüz bedenimi hasta eden hasretindir............!
Gel ey hasretim,aşım,ekmeğim,suyum,güneşim.Gel de merhem ol yaralarıma.Sevginle derman ol yorgun hasta bedenime.Sensizliğinle kanayan yüreğime sevgi ver bu kalp durmasın,yaşamasına izin ver HASRETİM!
Gölet olmuş nisan yağmurunun kadını seni bekler.Sensizlikle gözlerimden akan göz yaşlarıma,nisan yağmurları yeter mi???????