Sevgiye Eğil

Beyaz lale tohumu geceden açıyor, kısa ömrünün ilk anları oldukça heyecanlı olmalı. Büyük adam yılın ilk açan tohumunu topraktan kopartıyor. Masasının üzerindeki süslemelerine katıyor.

Toprağa yapışan sis, sabahın erken saatlerine çökerken, küçük adam gece vardiyasını bitirmiş evine dönmekte. Küçük kedinin sesi, sabahı karşılarken, sesinde ki acı yürek dağlıyor.

Küçük adam uzun yıllanmış paltosunun içine kediyi alarak, kenar mahallenin dar sokaklarında kayboluyor. Milyonların içinde iki adam, iki ayrı Dünya'da iki farklı ses, iki ayrı yaşam, insanlıkta buluşamıyor.

Karanlıkla aydınlık, derin çizgilerini çoktan çekmişler.

Mavi orkide tonunda yaşamın özlemini yürekten hissedebilmek, sade, yalan, yalansız yaşamın kediyi kucaklayışına şahit olmak, konuşma dilini üst perdeden uzaklaştırmak, insancıl olanı kucaklamayı savunmak kediciği paltosunun içine saran adamla sarmaş dolaş.

Gülümsedim, yürüyüşümü sürdürmeliydim, yılın ilk tohumunun verdiği çiçeği koparan büyük adama sormak istiyordum,

?'Yaşam sonlandırdın, günlerdir açmayı bekleyen lalenin kısa yaşamını son verdin, eğer lale açmasaydı sen ondaki güzelliği göremeyecektin, şimdi ondaki güzelliğini bir başkası da göremeyecek''Düşünmedi!

Bir başkasını ya da anlık kendi mutluluğu uğruna bir sabah yılın ilk çiçeğini öldürdü insanlık. Romantizm uğruna kendi egolarını yüksekte tutmak uğruna cinayet işlendi dün.