Sınırlı Dostluk Kotası

Bir ay, bir güneş, bir de yıldızlar, eşlik ettiler yalnızlığıma.Sönünce bahtımın kara yıldızları, güneş koştu peşine.Aydınlandı ruhum sevince.Bir ay düştü yüreğime.Vurunca ışığı hücrelerime.Çoğaldım yıldızlar gibi ben de.Saçıldım deniz yıldızları gibi her yere...

Hayat bulmak isterken, karaya vurdum düşlerimi. Ay, toplar diye ümit ederken, dağıldım parçalarımla bilinmez kaç kere...

Sınırlı dostluk kotamda, sınırsız dostluklar buldum.Kaç kez, sevdiğim yüreklerden kovuldum.Çok mu arsızım sevince?Yoksa sevdiklerim mi bilmece?Çözmek isterken bulmacayı, doldurdum yine kotamı.Halsiz kaldım sorulardan.Beynimdeki koridorlarda dolaşmaktan...

Şiir mi yazdıklarım, bir hissediş mi?
Benim mi akıttıklarım, bir ilahi seziş mi?
Geçek mi dostlarım ve sevmek
Bir alışveriş mi?

Anlamak isterken yoruldum. Ortada kalışlardan...

Belki sönmüş bir yıldızım. Belki sevildiğim yüreklerde bir sızı. Güneşimi çaldırdım belki. Gökteki ay kadar yalnızım...

Sınırlı dostluk kotamda, buruk hayatlar buldum.Kimi sevmekten gamlı, kimi aşk içinde sancılı.Kimisi aşklara vedalı, kimisi ise dostlara vefalı.Gerçek dostlarla şad oldum.Kusur saymadı dostlarım.Sınırlı bünyemdeki sınırsızlığı.Hor görmediler sevince, içimdeki şenliği.Hayat buldum onlarla..Kendimde duruldum, sorularla.Cevap dostlar oldu çoğu zaman...

Yine de evhamlar oldu zaman zaman. Gidenlerden bir hayat, kalanlardan bin hayatla, artırdım dostluk kotamı. Bereketlendi dostluklar güvenince. Evhamlar ve gelgitler gelmeden gittiler bu defa ve artık beni terk ettiler...

Sınırlı dostluk kotamda güzel yürekler buldum. Sevince, incitmekten korkan.Yok etmemek için, yok olmayı seçen topraklar...

Ben en çok yürekleri geniş toprakları sevdim. Cesur ve sabırlı dostlarımı özledim bu yüzden.

Sınırlı dostluk kotamda, farklı renkler buldum. Her renge ayrı ayrı vuruldum...