Sır

"Nasılsın?diye sormuştu sabahleyin çok sevdigim arkadaşlardan birisi,iyiyim,diyemedim,demek istemedim,diyemedim... Nasılım mı?

Enkaz altında kalmış,bir yardım elinin uzanmasını  bekleyen depremzede gibi,

Yoğun  bakımda,cihazlarla,hayata tutunmaya çalışan ya da ecelini bekleyen bir hasta gibi,

Koca bir tırın altında kalmış,sesini kimseye duyuramayan  bir kedi yavrusu gibi,

En kuytu köşelere agını kuran, kurdugu bu ağda da kendisi can veren örümcek gibi,

Ne denizden ne sudan ne  de kendisinden haberi olmayan balık gibiyim....

Bugun Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı.İple çekerdik ögrenciyken 23 Nisan'ın  gelmesini  ayrı bir havası vardı;yaşlı genc,çoluk çocuk herkes törenlere katılır,okunan şiirlerde ,yapılan   konuşmalarda  gözyaşlarına hakim olamayanlar olsa da büyük bir çoşkuyla  kutlanırdı.Bizim için de yarışmalar,gösteriler düzenlenirdi.Hic unutmuyorum,yumurta yarışması olurdu,bir arkadaşsa her sene birinci oluyordu.Tam mesafesini hatırlamıyorum ama yaklaşık elli  metrelik mesafeyi agzındaki tahta kaşıktaki yumurtayı düşürmeden tamamlayan kazanıyordu  tabi hızlı  adımlarla ve hep karşıya bakarak. O arkadaş  yumurtayı düşürse bile  onun yumurtası kırılmazdı,çok şaşırırdık.

"Bu yumurta sarı tavugun mu, beyaz tavugun mu, kara tavugun  yumurtası mı?"diye başının etini yerdik,söylemezdi.

Bu işin sırrını ögrendigimizde  delikanlı olmuştuk artık  megerse haşlanmış yumurtaymış...

Bugünlerin  en kısa sürede geçmesi,yurdumuzun her köşesinde büyük bir çoşkuyla  kutlanması,daha nice güzel anılarımızın olması  dilegiyle....