Sitem 1

'Bu dizelerim sana... Sen belki hiç bir şeyin farkında değilsin ama yüreğimde haykıran ses yanlızca sana sesleniyor. Kalbim yanlızca senin için atıyor. Gözlerim yanlızca seni izlerken açılıyor.Çok özlüyorum seni oysa sen yanıbaşımdasın... Tek kelime bile smyleyemiyor dudaklarım. Sadece gözlerim konuşuyor hemde hiç susmadan. Gece olnuca seni anımsıyorum gülüşünü,bakışını, konuşmanı, yürüyüşünü... Bazen tebessüm oluşuyor yüzümde bazende gözlerim doluyor.Neden mi? Sen yanıbaşımda olduğun halde ben sana ulaşamıyorum.Senle konuşanları, senin gözünün içine bakanları, seninle aynı ortamı paylaşanları öyle kıskanıyorumki ama ne ben söyleyebilirim bunu sana nede sen anlamak için çaba sarfedersin. Neyse boşver gitsin ne sen bunları bileceksin nede ben seni sevdiğimi haykırabileceğim bunlar sadece hayal ve hepsi hayallerde kalacak...!

Belkide bu dizeleri okusaydı sevilen kişi, her şey değişebilirdi ama ne yazıkki ne seven kişiye sevdiğini söylemek nasip oldu nede sevilen kişinin bunu öğrenmesi gerçekleşti.

Elif cam kenarında oturuyordu ve gözlerini sokaktan ayırmıyordu.Yoldan gelip geçenleri seyrediyor, belkide kendi kederini ancak bunu yaparken unutabiliyordu. Pencere kenarında hep derin düşüncelere dalıyor hatalarını düşünüyor ama yinede sevdiğinden vazgeçemiyordu. Birazdan evden çıkması ve okuduğu liseye doğru yol alması gerekiyordu. Oraya gitmek her gün ona acı veriyordu. Çünkü sevdiği çocuk kendisiyle aynı okulda ama onu bile tanımıyordu.Düşünsenize onun yerinde olduğunuzu... Siz o kişinin aşkından yanıp tutuşurken, ondan başka hiç bir şeyle mutlu olmazken o sizin farkınızda bile değil...

Elif şimdi yolda ve kafasında binbir türlü düşünce var. Acaba bugün ne yapacak, sevdiğine karşı nasıl davranacak yada sevdiği hakkında yine her zaman olduğu gibi kötü şeylermi duyacaktı.Ama ne olursa olsun o sevdiğine güveniyor ve ondan asla vazgeçemeyeceğini biliyordu.

-Eliiiiif, diye bir ses geldi arkadan ama elif bunu duymadı
tekrar
-Eliiiif hayırdır baya dalmışsın duymuyordun
Elif :Aaa özür dilerim canım yaa yorgunum biraz ondandır herhalde Sahi ceylan bugün yazılı varmıydı?
Elif hayallerden sıyrılıp çıkamadığı için yazılı olduğunu bile unutmuştu.
Ceylan:Tabiki senin haberin yokmu yoksa?
Elif: Dedim ya yorgunluktan ne yaptığımın farkında bile değilim. Hangi dersten yazılı?
Ceylan: Matematik
Elif: eyvaahhh desene yine çaktım ben yazılıda
(içinden dediki tabi yusufu aklından çıkarıp biraz hayata girseydin böyle olmazdı!)
Okulun kapısına gelmişlerdi ve işte yusuf kapının önünde arkadaşlarıyla gülüyor sohbet ediyordu ve elifi görmüyordu bile...
Elif yüzü asık bi şekilde içeri girdi geçip sırasına oturdu. İçinden bir şey yapmak gelmiyordu.Hele ders dinleyecek hali hiç yoktu. Yorgunum derken gerçektende doğru söylüyordu çünkü bu aşk artık ona o kadar ağır geliyor ve onu o kadar yıpratıyorduki hayattan zevk alamaz duruma gelmişti.
Tenefüslerde yusufla karşılaşıyor çoğu kez yanyana geliyorlar ama elifin içinde fırtınalar koparken yusufun hiç bir şeyden haberi yoktu. Belkide vardı ve eliften gizliyordu.