Soma'nın Kar Sevinci

Bugün çok mutluyum. Beyaz olmayan dağım üstü örtülmedik toprağım kalmadı. Gün ağarınca ilk hayvanlar gördü beni şaşkınlardı birazda kaygılı. Beni merak ediyorlardı üstümün neden beyaz ile örtüldüğünü. Onlara yiyecek su veren insanlar neredeydi onların üzerleri de örtülmüş müydü. Gün ağardı ilk dedeler nineler kalktı, beni camdan görünce duygulandılar geçmişe dalıp hüzünlendiler. Çocukların kalkma vakti yaklaşınca anne babaların çalar saati çaldı. Evlerinin içindeki ışık kar beyazdı. Perdeyi hafif aralayıp bana baktılar yıllarca bir bakıp kapattıkları gibi. Fakat bu defa araladıkları perdeyi kapatmadılar. Çünkü onlarda beni hiç bu kadar güzel görmemişti.
Göğsümde tüten bacam hafriyat yığınlı tepelerim ve delik deşik edilmiş tenimde gözükmüyordu. Aileler çocuklarına beni göstermek için perdelerini sonuna kadar açtılar. Kalk hadi çocuğum deyince gözünü açıp tekrar kapatan çocukların gözleri şaşkınlıktan açık kaldı. Evlerde mutluluktan kimse ne yapacağını bilmiyordu. Üzerimde yaşayanlar ilk defa bol oksijenli ve temiz hava soluyarak uyuyup uyandılar. Sokaklarım bomboş araba sesi korna sesi hiçbir gürültü yok. Yollarımı otoparka çeviren arabalarında her tarafı kapatılmış sanki beyaz gömlekle bağlanmıştı. Artık buluşma vakti gelmişti herkes evlerinden beni daha iyi görmek için akın akın yollara dökülüyordu. Önce Dağlarıma ovalarıma ağaçlarıma sonra şaşkın şaşkın birbirine baktılar. Sokaklardaki sessizliğin yerini kartopu oynayan çocukların sevinç çığlıkları aldı. Sokak hayvanları da şaşkınlıklarını atlatıp çocuklara katıldı. En son yirmiden altmış yaşa kadar kar görmemiş çocuklarım çıktı sokaklarıma kar topu oynamak kardan adam yapmak için. Artık benim sokaklarımın da her köşesinde oyuncak boyunda değil çocukların kendi boylarında kardan adamlar var. Kardan adamı bir gün sonra eridiği için ağlayan çocukta yok.
Bu seferki örtüm hiç olmadığı kadar kalın bende çok mutluyum. Daha çok daha sıkı sar beni kar. Beni kazanç sağladığı için değil, yaşamak istediği için sevende var. Soma'yım ben herkesin beni bitirmek için yarıştığı, yaşatmaya gelince kaçıştığı Soma'yım. Ekmek için üşüştüğü Pasta için dövüştüğü Soma'yım ben. Topraklarının üstündeki kadar, altında da insanın yaşadığı soma. Ne olur kar hemen gitme bu sefer fazla kal. Benim de her yer gibi sevilmeye hakkım var.