Taziye Çadırı

Karşı komşumuz yaşlı nine iki gün önce vefat etti, her gün saat tam on birde, ben işe giderdim o ise diyaliz aracına binmekte olurdu bazen karşılaşır bana çok dua ederdi. Soğuk kış günlerinde kömür ve odunlarını merdivenlerden çıkaramayınca bize seslenir ya ben yardımcı olurdum ya ablam.

Belki seksen yaşlarında iki büklüm bir kadıncağızdı ama üstü başı pırıl pırıldı. Hastalığına rağmen orucunu tutar, günlük namazlarını kılar ve kuranını okur, sadakası da verirdi, onu gören çocuklar hemen başına toplanı verirdi.

Hastalıklar yaşlılığın arkadaşıymış, bu teyzemiz de bu arkadaşıyla hiç iyi geçinemedi ve sonunda arkadaşı, katili oldu.

Odalarımız karşı karşıya olduğu için seslendiğinde hemen duyabiliyorduk. Kabak tatlısıyla karnı yarık yapmıştı birinde, en ünlü ustalara taş çıkartır vallahi, tadı damağımızda kaldı.

Yalnız yaşardı, kendisi hiç anlatmadı ama ailevi sorunları vardı, eşinden yıllar önce ayrılmış ve küslerdi, oğluyla arasının pek iyi olduğu söylenemezdi. Yakınlarda oturan evli bir kızı vardı, o bakardı, ameliyat olduğunda evine götürmüş tedavisini orda yapmıştı.

Mekanı cennet olsun teyzenin Allah, tüm ölmüşlerimize rahmet eylesin.

Taziye çadırı...Adet olmuş ölen kimsenin evinin önüne kurulur üç beş gün, taziyeler kabul edilir, çay yemek ikram edilir, ölene dua edilir falan. Aslında ölen kimsenin yakınlarına teselli vermek, ölümü hatırlamak temel amaçtır ama...

Sabahtan ak saçlı bir amca geldi, kulak misafiri oldum, tüccarmış, konuşulmadık konu kalmadı yaklaşık beş saat boyunca.. Hiç mi tuvaletiniz gelmedi hiç mi hıçkırık tutmadı be amca? İnsan bu kadar kahvede bile oturmaz, oturamaz zaten, oysa ziyaretin kısası makbul değil midir?

Bu boş ve hoş sohbetlerin ölen kimseye yararı olmadığı gibi yakınlarına da yok, eskiden almadığı arsaya pişman olmuş, ticareti geliştirememiş, kardeşleriyle iş ortağı olamamış...

Taziye çadırları, oluyor dedikoduların diyarı...