Telefon
Şakacı bir hayli de çenesi düşük bir arkadaş telefon almış,öve öve bitiremiyor,hayatında anasını babasını bu kadar övmemiştir,belki araları da açıktır bilmiyorum.
Nereden aldığını,kaç paraya aldığını,telefonun tüm özelliklerini bir bir anlatıyor,ağzı açık dinliyoruz.
"Deme ya, hepsi var mı bunda?"diyenlere
"Daha bunlar ne ki?" diyerek başlıyor gene silbaştan anlatmaya.
Cihazlar akıllandı biz insanlar...
Dayanamadım sözünü kestim ,kafamızı şişirdi iyice.
"Bu herşeyi yapar mı?
"Yapar,abi,sana da sipariş vereyim mi?"
"Şimdilik ihtiyacım yok,yemek de yapar mı?
"Yapmaz ama tüm yemeklerin tariflerini anında önüne serer,sağlıklı beslenmen için günlük alman gereken kalorileri hesaplayarak sana yemek listesi sunar."
"Peki çocuk yapar mı?"
Sus pus oldu;yaptıranla,yapanla değil de yapılanla övünmek çok ilginç!
Beni de çok rahatsız eden bir durumdur bu... Cihaz, kıyafet, aksesuar her neyse işte onu sanki kendileri üretmiş gibi havalara girmeler, yüceltmeler falan çok itici. Bizim çocukluk zamanımızda yeni alınan şeyler hemen kullanılmaz kenarda bekletilir, sonra kullanılırdı. Bir amacı olmayanlar ya da alamayanların gönlü kalmasındı... Diğer amacı da gösteriş yapmış olmamak... Sanki durduğu yerde eskiyecekmiş gibi günler sonra giyer ya da kullanırdık... Ama yine de böyle davranırdık özenle... Çünkü saygı vardı, saflık ve ince düşünmek vardı o zamanlar... Bu arada yazınız daha önce bir yerde okuduğum ama gerçek mi, fıkra mı bilmediğim bir olayı hatırlattı. Çok gülmüştüm. Yanlış hatırlamıyorsam Vanlı bir genç yeni aldığı son model Iphone telefonla kahvehaneye gitmiş, telefon arka cebinde oturmuş sandalyeye ve aynı anda çatırttt diye bir ses gelmiş... Garibim "Allah'ım inşallah belim kırılmıştır." Demiş:))) Bu hale geldik resmen... Hassas bir konuya gündeme getiren yazınızı ve güne gelişini kutlarım. Saygılarımla...
İnsanlaşacağımıza makineleştik resmen oysa konuşmak en güzel iletişim aracı olmalıydı günümüzde resmen ruhsuzlaştık giderek