Üzüntüye Uyanmak

Yıllar önce öğrenciydim lisede, çok şen şakrak geçip giden günlerdi, eğlence sarmıştı sanki dünyayı yemek içmek her şeyimiz oynamak oynamak oynamaktı...
Hele yaz günleri ne güzeldi akşamlar, koşar saklanırdık her birimiz bir köşe yere, yahut uzanırdı bulunca içine, küçük bir dere. Balık tutar, top oynardık mahallede, akşam yemekleri ne tatlı gelirdi bizlere, hayalini kurardık ertesi günün sevinç dolardı minicik yüreklere. Son baharlarda havalar serinler civcivler epeyce büyümüş olurdu, hazır olun ben geliyorum derdi sanki biraz ötedeki beyaz giyimli soğuk kış...

Artık gelmişti soğuk yüz ve beyaz giysisi ile kış, çocukluk herşey hazır gelir yerinde bulunur, büyükler tamamlardı eksik yanlarımızı, anne baba giderirdi ihtiyaçlarımızı.
Karın üzerinde kızaklarla kayar, top oynardık, hem karada hem nehrin buz tutmuş üzerinde futbol oynardık, ne güzel olurdu buzlu sudan çıkan balıkların kızartması, üşümüş elleriyle lale gibi pişirirdi canım anneciğim, yanında kuru soğan doğrardı üzerine pul biber limon sıkardı yerdik ağzımızın suyu akarken bir yandan. Unutmadan bir de tuzlu balığımız olurdu her kış sabah akşam onu yerdik kahvaltıda.
Buz tutmuş suyunu içerdik bidonlardan alarak, şeker koyup ekmeğin arasına yerdik ballandıra ballandıra.
Televizyon yoktu o dönem hatta elektrik bile çok geç geldi bizim oralara, belki seksenli yıllardı biz gördük ampulleri, ödev yapardık gazyağı lambasının önünde, bir sobanın etrafında üç kardeş uzanır ders yapardık yarın okul var diye, hey gidi günler nerede şimdi arkadaşlar, çocuk sevgililer nerede Fatma ablalar, Sevim yengeler kim bilir neredeler şimdi...


Sevgi o zaman halisti, yemekler o günlerde lezizdi, sevgili hiç gelmeyecek sevgiliydi, gitti bir daha haber alamadım adı Hilal'di. Babam yaşıyordu, halalarım da hep aynı yerdeydik, her şey bana sıcak gelirdi. Annem hayatta şükür eski günlerden kalan tek hatır ve hatırlatan tek kalanım annem.
Boşa çıktı gerçekler benim düşlerimle birlikte silinip yok oldu, şimdi karım çocuklarım var belki yaşlandığımda şimdiler gelecek aklıma belki yine yazarım eskilerim diye şimdiyi, ona da ömür vefa eder mi bilinmez ama çocuklarım ve karım bir de Allah'ım yaşıyorum birlikte mutlu olurum umarım...

17 Mart 2010 2-3 dakika 6 öyküsü var.
Yorumlar