yanlız adam serdar(son)

Aylardan eylül dü,
Serdar, günlerini bomboş yaşadığını hissetsede içinde kopan fırtınanın farkındaydı.Masasından kalkıp, öylesine bi etrafına bakındı.Dış kapıya doğru yönelirken dönüp bir kez daha arkasına baktı.Hızlı adımlarla bi taksiye binerek oradan uzaklaştı.Kendini şehirler arası otobüs terminalinde buldu.Gideceği yönü biliyordu.Hemen biletini alıp yüreğinin götürdüğü yolculuğa ilk adımı attı.Yol uzundu..Kafasında onu göreceği ilk dakikalar canlanıyordu.Onun hayali ile yolları süsledi.Ona konuşacağı bütün sözleri ezberledi.....

Ankara terminaline inmişti serdar.Bir minibüse binip sevdiği kadının yanında olmak, ona sımsıkı sarılmak istiyordu.Vakit tamam dı.Varacağı yere varmıştı.Yüreğinin götürdüğü yerdeydi.Minibüsten indi.Sağına soluna bakındı.Ve işte ordaa..........

Yılların hasretini giderircesine sımsıkı sarıldılar.Gözyaşlarına hakim olamıyorlardı.İki seven insanın bunca zamanı birbirlerinden uzakta geçirmiş olmanın hüznü ve kavuşmanın heyecanıyla ne yapacaklarını bilmiyolardı.Gözlerinin içine baktı baktı baktı...........

Zaman durmuştu onlara göre.Bu andan daha kıymetli birşey yoktu.Sevdiğinin kokusunu bütün damarlarında hissediyordu artık.Ona sarılmanın, onun yanında olmanın, onla yaşamanın ifadelerle kelimelerle anlatımı yoktu.Yeryüzünde yanlız ikisi vardı sanki.Ellerini birbirlerine kenetleyip uzun uzun yürüdüler.

Geleceğe ilk adımlarını atmışlardı.Sevgi öyle kutsal bir duygudurki insana akıldışı şeyler yaptırır.Mutlulugu yakalamak için peşinden gitmek gerekir.Serdar öyle yaptı ve mutluluğunun peşinden gitti.Sevdiği kadın onu bir ömür boyu hiç yanlız bırakmadı.Serdar ve eşi hayat denilen yolda beraber yürüdüler.Hiç yanlız kalmadılar.Beraber yaşlandılar.Ve şu anda torunlarıyla birlikte çok mutlular...