yeni bir aşk doğuyor

Ocak ayı ortaları olmasına rağmen güneş yazdan kalmış bir günün izlerini taşırken kışın hafif soğuk rüzgârı da hissettiriyordu kendisini. Yirmi dört saatlik yol boyunca gözlerine uyku girmeyen Nehir varacağı Ala kuş köyüne az kaldı diye muavinin haber vermesi ile heyecanı artmış ve dizlerinde hafif titremelere engel olma çabasında kendini sakinleştirmeye çalışıyordu. İlkyazı araştırması idi. Ala kuş köyü dakikaların ilerleyişle paralel bir şekilde yakın olmaya başlıyordu. Yollara serilen irili ufaklı taşların girintili çıkıntılarından dolayı köy otobüsü sarsıntısı ve homurdayan gürültüsü eksik olmuyordu birkaç saat içersinde. Köy yolculuğu bitmişti. Bir yazı dizisi projesi için bu yolculuğa başlamıştı. Daha doğrusu ala kuş köyü sakinlerinin sosyal yaşantısı hakkında bilgi toplayacak ve köy halkının yaşamını yazacak bir proje içindi yolculuğu. Yaşının genç olmasından ve mesleğini sevdiğinden her türlü zorluğu göze almıştı. Otobüs köye vardı. Nehir otobüste inip köy muhtarının yeri neresi diye muavine sorup kendisine tarif edilen yöne doğru yol almaya başlamıştı. Muhtar kahvehane de köy sakinleriyle misafirinin gelmesini bekliyordu. Bir gazetecinin geleceği haberini daha önce almıştı. Nehir yavaş yavaş köy kahvehanesine geldiğinde köy halkı şaşkınlık içerisinde ayağa kalkıp bu genç kızın gazeteci olduğuna inanmak istememecesine Nehir e bakıyorlardı.

Nehir: hayırlı günler muhtar burada mı acaba?
Muhtar: buyur gızım muhtar benim
Nehir: merhaba efendim ben gazeteci Nehir Tan geleceğimden haberiniz vardır.
Muhtar: evet gızım haberim vardır. Buyur gel otur bir sıcak çay iç.

Uzun süren yolculuk konuşmaları hal hatır vesaire gibi konuşmalardan bıkkınlık haline bürünmüş olan Nehir yolculuğun verdiği yorgunluk gözlerinden fışkırıyordu. Yorgunluğu üzerinden atmak için esneme hareketlerini yaparken gözleri yaşlı bir kadına takılı kaldı. Üzerinde kirden kararmış gri bir yelek, elinde bir sopa ile durmadan yere vuruyordu. Gözleri bir zeytin tanesi gibi kapkara başında da beyaz bir yazma ile durmadan bir şeyler mırıldanıyordu.
( benden bu ömrümü çalanı getir, beliklerinden tut getir ) diye devamlı çığırıyordu.

Nehir bu anlam veremediği kadın da bir değişiklik olduğunu düşünmeye başladı.

Nehir: muhtar, bu kadın kim?
Muhtar: ha bu kadın? zeliha kadın
Nehir: niye böyle üstü başı dağınık bunun evi, kimsesi yok mu?
Muhtar: aslında evi var şu ileride ki evin arkasında. Ama otuz senedir hep böyle. Zavallı zeliha kadın
Nehir: neden zavallı kadın ? bir derdi olduğu her halinden belli.
Muhtar: evet var. Zavallı zeliha kadın .
Nehir: anlatır mısınız?
Muhtar: bundan yaklaşık otuz sene önce köyümüzde ali şefik diye bir delikanlı vardı. Bu delikanlı ile zeliha kadın kara sevdaya tutulmuşlardı. Birisi Leyla birisi de mecnun olmuştu. Birbirilerini çok sevmişlerdi. Ali şefik askerliğini bitirdikten sonra zeliha kadını istemeye gittiler. Aşklarına, kara sevdalarına kara günlerin ilk başlangıcı o gün olmuştu onlar için. Zeliha kadının amcaoğlu tufan da zeliha ya tutulmuştu. Lakin zeliha kadın âli şefiği seviyordu. Nitekim zeliha kadının babası zeliha yı âli şefiğe vermediler veremezdiler.
Nehir: niye veremezlerdi
Muhtar: o zamanlar töre kuralları daha katı uygulanıyordu bizim köyde. Kızın amcaoğlu kızın önünde durdu mu o kız başkasına gelinlikle o evden çıkamazdı. Yani kızın amcaoğlu ile evlenmesinden başka bir çaresi yoktu. Zaten başkaları da kızı istemezlerdi. Ali şefik ile zeliha kadının da başlarında öyle bir dert vardı. Zeliha kadını zorla da olsa evlendirmeye çalıştılar. Ali şefiğin elinden bir şeyde gelmiyordu. Töreye karşı çıkamazdı ailesi de zeliha kadından sana hayır gelmez diye telkinlerde bulunuyorlardı Ali Şefiğe. Nitekim kara sevdaları ne töre dinledi ne ölümü. Zeliha nın düğünün olduğu akşam Ali Şefik Zeliha ya akşam kaçacağız diye haber yollamıştı. Haber zeliha kadına ulaştı ancak bu haberi başka birisi de duymuştu. Tufan ın arkadaşı Osman haberi kendi kulağıyla duyduğunu tufan a allattı. Tufan kurnazlığı ve kindar kişiliği köylü tarafından bilinirdi. Lakin ailesinin zenginliğinden dolayı hiç kimse ona karşı gelemiyordu. Akşam davul zurna sesleri ile kurşun sesleri aynı anda gökleri inletiyordu. Kurşun sesleri düğün yerinden gelmiyordu. Hiç kimse de bu garip duruma aldırış etmeden eğlencelerine devam ediyorlardı. Ali şefik ile Zeliha köyün çıkışında bulunan pınarın başında buluşup kaçacaklardı. Zeliha kadın pınarın başına geldiğin de Ali Şefik in kanlar içinde ki cansız bedeni ile karşılaşır. O günden sonra zavallı zeliha kadın aklını yitirdi. Bu köy ve civar köyler Ali Şefik ile Zeliha kadının aşkı dillerden düşmedi.
Nehir: Ali Şefik i vuranlar çıktımı ortaya? Yani Tufan ı yakaladılar mı?
Muhtar: hayır. O akşam Tufan düğündeydi hiçbir yere gitmedi. Kendi gözümüzle gördük. Osman da oradaydı.
Nehir: yani Ali Şefik i vuranlar çıkmadı mı ortaya.
Muhtar: hayır çıkmadı.
Nehir: Zeliha kadın bir şeyler mırıldanıyordu. Ne mırıldanıyordu?
Muhtar: o Ali Şefiğin türküsü devamlı söyler durur ve her gün pınar başına gider gümlerce orada kalır.
O günden sonra Nehir bir daha Zeliha kadını görmedi. Artık gitme zamanı gelmişti. Bir hafta boyunca muhtarla birlikte bütün köyü dolaşmıştı. Ancak bu süre zarfında kendisini genç bir delikanlı uzaktan takip ediyordu. Galiba utangaçlığından dolayı yanaşamamıştı kendisine. Şehre gidecek olan otobüs köy meydanına geldiğin de Nehir in gözleri genç delikanlıyı arıyordu lakin etrafta genç delikanlı yoktu. Otobüse binmek üzereyken Nehir in kulağına bir ses gelmişti. Nehir sesin geldiği yöne baktığın da genç delikanlıyı gördü. Sevinç belirtileri yanaklarından belli ediyordu. Genç delikanlının elinde tahtaya özenle bir gül desenlenmiş gülün yanına köy pınarının resmetmişti tahtaya.
Genç delikanlı: bunu sizin için yaptım
Nehir: çok sağ olun artık ben gitmek zorundayım
Genç delikanlı: bir daha gelecek misiniz?
Nehir: bilmiyorum. Ama adresim muhtar da var oradan beni bulabilirsin
Genç delikanlı: büyük şehre sizi görmeye gelirim Nehir hanım
Nehir: tamam. Hadi kendine iyi bak. Bu arada ismin neydi.
Genç delikanlı: Ali Şefik

Yeni bir Ali Şefik aşkı doğuyor