yılın başı

Aylardan şubat,yılın henüz başında sayılırız.Kopmak üzere olan bir ipin üzerinde akrobat gibi yürüyoruz.Düşmemeye çalışıyor ama düşeceğimizi biliyoruz..Gökyüzü,birazdan ilk kar tanelerini düşürecek gibi bakıyor yere.Yağmur düşürüyor ama.Yalan söylüyor gökyüzü bile..Pencereden içeriye soğuk rüzgar giriyor,perde dans ediyor.Seni düşünüyorum..Vücudum sana susuyor,sen oluyorum..Söyleyecek o kadar çok şey varken,susup uzun uzun senin sensizliğini soluyorum..

Dün gece uyuyamamış olduğu gözlerinden belliydi.Sarhoş gibiydi biraz.Gülerken gözleri küçülüyor,dudakları normalden biraz fazla açılıyordu.Güzeldi yine de..Görüdüğüm de bir çocuk gibi heyecanlandım.Herzaman olurdu bu.Onu her gördüğüm de bir çocuk gibi heyecanlanmak..O her zamanki gibi görmemezlikten geldi beni,alışmıştım buna.Uzak durmak istiyordum aslında.Uzaktan sevmeler güzeldir,hiç bitmez çünkü..Üstü kapanır ama kabuğun altı hala sıcak kandır.Aşktır.Ne zaman yalnız bıraksam kendimi kendime,bırakmıyorsun peşimi.Bu yüzden her saniye kendime bir uğraş bulmak zorunda kalıyorum.Düşünmekten nefret eder oldum.Evet,düşünmeyi sevmiyorum.Uykulardan da öyle.Yetmiş iki saat boyunca toplasan on saat uyumuşumdur.Rüyalarıma girmen artık canımı acıtıyor anlayacağın.Evet,uykuları da sevmiyorum..
Sabahtan akşama kadar hiç sıkılmadan kitap okuyabilirim aslında.Ama her okuduğum kitapta ki karakter sen oluyorsun.Zihnim de yine sen canlanıyor.Kaçamıyorum işte.Hayır,seni istediğim falan yok.Hatta mümkünse uzak dur.Sonu yok çünkü.Her defasında yüzüme tokat gibi vuran iki sözcüğün gibi.Evet,'sonu yok.'Biraz sonra gece yarısı olacak.Sen yine hesap sorar gibi soğuk bir şekilde 'uyumuyor musun yine?' diye soracaksın.Cevabını bildiğin soruları sormayı çok sevdiğini biliyorum.'Evet,uyumayacağım'...'Peki'diyerek geçiştireceksin her gece olduğu gibi.Şafak vaktini hiç sevmem bilirsin.O vakte yakın kapatacağım gözlerimi.Birbirini takip eden ve rutin geçen günlerim sıkılmayacak hiç kendilerinden.O en sevdiğim şairin kitabını alacağım elime,tüm şiirleri sana itaf edeceğim içten içe.Bilmeyeceksin ama sen.Bilme de..
Islık çalacak yine aynı saatte çocuk.Köpeğim havlayacak o sese.Uzanıp,mum ışığında bir sigara yakacağım,dumanı hapsedeceğim ciğerlerime.Tam o sıra da 'ölüm nasıl bir şey acaba' diye düşüneceğim.Sonra bunu düşündüğüme güleceğim.Tüm ışıkları yakıp,tekrar söndüreceğim.-Bunu her gece yaparım.Nedenini bilmiyorum ama sanırım evi o halsizliğinden,uyuşukluğundan kurtarmak içindir-Sonra bir ressam olsaydım,ilk önce neyi çizerdim acaba?diye düşüneceğim.Bok varmış gibi yine sen gireceksin araya.'onu tabii ki'diye geçireceğim içimden.Sonra tartışmaya başlayacak içimde ki iki ses.'Onu çizemezsin,o kadar basit bir güzelliği yok'diyecek biri.Diğeri de aksini iddia edecek.Bense dinlemek zorunda kalacağım ikisini de.Susacaklar sonra.Elime kağıt kalem alıp şiir yazmaya çalışacağım.Beceremeyip yırtacağım..Tüm şairlere küfredeceğim ardından.Buz gibi yatağıma gireceğim..Yine aklım da sen,yine uykusuz..Dönüp duracağım saatlerce yatakta.Uyuyamayacağımı bildiğim halde direneceğim.Yağmur damlaları cama çarpacak sert ve tok sesler çıkararak..Onlara üzüleceğim..Yollarını kaybetmiş su damlaları her zaman beni hüzünlendirir nedense.'Keşke,şimdi yanımda olsaydın..'diye söyleneceğim..Gözkapaklarım direnecek bir kaç dakika daha.Sonra,uykuya gireceğim usulsüz bir şekilde,yırtar gibi tüm ahengini gecenin.Düşeceğim,düşlere..Kendimden geçeceğim..