Yoklar vadisi

geçen gün
Cengiz adında bir arkadışımız
vardı
o
aklıma
geldi..
onu ziyaret
etmiştik..
son bir gayretle
gücünü toplıyarak
oturmaya kalkmıştı
bir şeyler söylemeye
çalışıyordu
anladığımız kadarıyla
bizi gördüğüne
sevinmişti..
tanınmaz bir
haldeydi..
insanoğlunun
nerden nereye gelebileceğinin
en güzel
örneğiydi
bu..
sonra öğrendik ki
gelen telefonla
biz ayrıldıktan
bir iki saat
sonra
son nefesini teslim
etmiş..
rahmetine
kavuşmuş..
ondan
geriye kalan
belki
çocukları
şiirleri
ve
bir kaç hatıraları..
bunlarda zamanla unutulacak..
sanki hiç bir şey olmamış gibi
acı ama
gerçek..
o sırasını
atlattı
sıra illem bir günde
bizede gelecek
kurtuluş yok
yoklar vadisinden..
oraya bir çiçek dikebiyormuyuz
o
zaman
ne mutlu bize..
gerisini unut
senin
unutulacağın gibi...