Yoluna Devam Ediyordu Selimcik...

yoluna devam ediyordu selimcik...

bizim selimcik küçük olmasına rağmen elinden ne desen geliyordu.an oluyordu çınarlık palamut ağaçlarına bir kedi gibi tırmanıyordu.an oluyordu dikey tepelere yalınayak tırmanıyordu fareler gibi...

yoluna devam ediyordu selimcik.selimcik alınyazına uygun hareket ede ede geleceğini şiirsel düşünceleriyle şekillendiriyordu.bu yüzden yalnızlığı seviyor ve tenha bir alan buldu mu oraya koşuyordu hemen...

yoluna devam ediyordu selimcik.selimcik yılmıyordu.zor şartlar altında a-normal davranışlar gösteriyordu dost düşmana karşı.gerçi düşmanı yoktu ama,tarihin karanlık kahpesi altında çevresindekilere,onun halkına zülum eden insanlara karşı bir antiempati duyuyordu küçük yüreğinde...

küçük yüreğinde başına ne gelse saklıyordu,biçim veriyordu,tartıyordu ona haksızlık yapan ellerin kirlerini.zamana bırakıyordu adaleti..

yoluna devam ediyordu selimcik.selimcik bıkmadan usanmadan kendini geliştiriyordu.küçük çantasına güneydoğunun resmini koyarak adam olma yolunda emin adımlarla yürüyordu.doğal konuşur,çalışkan bir kafası vardı.her dönemi takdirle geçiyordu...

yoluna devam ediyordu selimcik,hayat kısa olmasına rağmen ömrünü sürdürmek ve tamamlamak istiyordu mezopotamya sınırları içinde,dağlarda,badem ağaçların gölgesinde ve gurbetlerde.bazen vanda,bazen batmanda,çoğu defa da weysel karanide mola veriyordu yürüyüşüne...ama yoluna devam ediyordu habire
-devamı gelecek...
MESELCİ
19 NİSAN 2008-SEMSUR