Zor bir aşk.. bölüm 1 ...

Bu aşk... Bahara merhaba diyen tüm canlılar gibi içimdeki heyecan süregeliyordu. İsteklerime karar vermekte zorlansam da hayal kurduğum her anda yüzümde hep tatlı bir tebessüm oluyordu.
Her insan gibi değildi bu aşka olan inancım. Kendime ait bir mabedimin varlığına inanışlarım gözlerimin içindeki o aşk parıltıları ve aşka olan inancımı sağlayan kadın.

Taraf olmadan bir yön belirlemek gibiydi sevgi. Kutsal bir inanç gibi hep yüreğinin temiz yerinde saklamak zorundaydım. Bence bir zorluk olmayan bu hal hiç ummadığım çamurlarda batar haldeydi. İnanmıyordum ve zor bir aşkın başlangıcında hissediyordum kendimi. Bir de dönüp bakamıyordum arkama. Bazı zamanlar oluyordu incitiyordum, inciniyordum ama hep biraz olsun haklı bulamıyordum kendimi. Tek taraflı düşüncelerin karamsarlığı beni hapsetse de ben zincirlerimi her kırışımda mabedimin saflığına günah işliyordum. Uyuduğumuz anların her sabahında yeni bir güne tatlı bir mutlulukla uyansam da istemediğim şeylere duyduğum ilgi sabahlarımın bir anına gölge düşürüyordu ve bu gölge sanki bir tek benim üzerimde hareket ediyordu. Bu kadarıyla da sonuçlanmıyordu bu yaşam. Çocukluğumdan beri devam ettirdiğin bazı şeylerin kalıntısınıda üzerimden atamıyordum. Ağladığım anlarda buz tutuyordu gözyaşlarım yanaklarımdan süzülürken. Üşüyordum. Sarılacağım aşkımı bulamayınca ruhuma ihanet edip birkaç dakikalık hakaret içren söz gibi başka kadınlarda umut arıyordum.