0 Tek Yenilgim Sonucuna İtiraz Edemediğim

Yanlışların ardındaki sığındığım tek doğruydu
Karanlık bir odadaki tek bir ışık hasretiydi
Kuvvetle içime çekip vermeye kıyamadığım, nefesimdi
Aynalara karşı gülümseyişimdeki mahcup hallerimdi
Geceleri günlere taşıyan sabah ışığında gizlenen, umudumdu
Denizimde atmaya kıyamadığım son çakıl taşımdı
Gönlümün sofrasından bölüştük ekmeğimizi ,kırıntılarını bile paylaştık.
Hayatı görürdüm gözlerinin denizinde,
martılar konardı kimi zaman dudağının ucuna.
Güzümün son yaprağıydın, rüzgarda savrulup ellerime alıp kokladığım,içime çektiğim.
Sonsuz yolculuğumda giderken, son durağımdı.
Yaşarken sütliman ,gönül fitilini ateşleyendi.
Labirent hayatımdaki tek yol gösterici, pusulamdı.
Ruhuna yaslanıp uykulara dalıp, Gönlünde sabahladığımdı.
Karanlığa inat soğuk gecelerde,içimi ısıtandı.
Yağmurumdu, süzülen gökyüzünde.
Yorgunluğumdu, gözlerinin gölgesinde durduğu.
Noktalarımın arasına sıkışmış bir virgüldü,hiç bitmeye.
Parçalanan düşlerimi toparlayıp, avucunda sunandı.
Yalnızlık durağımdaki tek yolcumdun , ömür yolunda.
Emanet ettiğimdi ,yüreğine yüreğimi... yalnızlığımı...
Bir peri edasıyla dokundun son defa yanağıma...
Yüreğime akan şelale durdu.Zaman durdu 'O' durdu.
Ayrılık rüzgarıyla uçurtmaya takıldı,sürüklendi,
Umutlarımı taktı kuyruğuna, düşlerimi aldı.
Uçtu gökyüzüne pembelerimi , kırmızılarımı da aldı.
Geriye siyah ve gri kaldı.Renklerim gitti.'SEN' gittin.
Artık terkedilmiş bir viraneyim.Kapısı çalınmayan.
Yıldızlarım çalınmış.Gecelerim , sönük.
Oyuncağı elinden alınmış bir çocuk gibiyim, gözlerim ağlamaklı.
Yapraklarım dökülmüş, boyun bükmüş bir ağacım, dirilemeyen.
En güzel şeyler bile yaban , sıradan.
Kurduğum cümlelerin öznesiydi, şimdi yüklemi.
Kalemimdeki anlamdı, kelimelerde öksüz kaldı düşlerde...
'O'tek yenilgim, sonucuna itiraz ettiğim.