10 Kasım

10 Kasımı gösteriyordu ,
Kara takvimin kara yaprağı.

Güne gölge düştü ,
Bülbül güle konmadı bugün.

Bir hüzün kapladı ülkemin bembeyaz bulutlarını.
Karalara bağlandılar.
Bir kenara bırakıp bembeyaz umutlarını,
Yağmur olup,
Damla damla ağladılar.

Bir damlası güle düştü,
Bir damlası gönlüme.
Gül ağladı, bülbül ağladı,
Ben ağladım.

Atatürk öldü bugün.

Durdu saatler,
Durdu zaman.
Bıraktılar yarışı akrep ile yelkovan.

Yastaydık, yaslıydık,
Pas tutmuştu umutlarımız.
Sanki kesilmişti,
Kalbe giden hayat damarımız.

Günler geçti, gün doğmadı yüzümüze.
Sanki ölü toprağı serilmişti üstümüze.

Bülbül dedi ki;
Bu böyle gitmez.
Ben aşıksam güle,
Sen bağlıysan devletine,
Zaman akmalı,
Akrep yelkovanı kovalamalı.
Haydi dönün eski halinize
Böyle yas tutarak Atatürk sevilmez.
Hatta,
Yaşasaydı Atatürk asla böyle istemez.

Bülbül sarıldı gülüne,
Ben sarıldım Atatürk ilkelerine.
Zaman aktı,
Başladı hayat umut ile barışmaya,
Başladı,
Akrep yelkovanla yarışmaya

Gül mutlu,
Bülbül mutlu,
Ben kararlıyım,
Atatürkçe yaşamaya.

Başladı artık,
Bembeyaz bulutlar,
Bembeyaz umutlar,
Üstümüze gölge olmaya...