12 Eylül

ne kadar çoktuk
ve ne kadar çocuktuk
tek göz odalarda yapayalnız
meydanlarda hınca hınçtık
yüreğimizdeki fitili ateşlerken
sanki intiharlık birer kılıçtık

zincirlerimizden başka kaybedecek bir şeyimiz yok derken
bir eylül sabahı kırağı düştü toprağa
ant içtik atfettik
kırdı geçti deli poyraz
ne kadar çok şey kaybettik

nerede o sosyolojik olgu şimdi
sular tersine akmazdı
haklıydık kazanacaktık
nasıl tuz buz dağıldık
nasıl hainleşti zaman
nasıl öyle kalakaldık

ne kadar çoktuk
ve ne kadar çocuktuk
tanklar ezip geçerken düşlerimizi
sanki hiç yoktuk