14 Şubat´da Sensizlik Ne Yana Düşer

Sokakların kalabalık lisanına dökülmüş
Tütsülü, dilsiz loş adımlarım
Son deminde karanlık yorgunu, bezgin bir akşamın
Yolcusuyum yine, yeni anlamdaş acılar keşfetmeye
Alaca karanlığa bilenirken puslu gurup vakti
Lacivert kanayan kainat göçüyor içime
Yıldızlar düşüyor kırık bulutların boşluğundan
Kayan her yıldızla bir dilek katlediyorum
Baktığım görülmezliklere karanlık tomurcuklar bırakıyorum
Anadan üryan aykırı aydınlıklara inat

Ucube hayatın melankoli hüviyetine bürünmüş
Dizelerime yasladığım dingin, kimliksiz, soytarı çaresizliğim
Sen gittin ya, hükümsüz müphem acılar ekerek
Müridi oldum sensizlik yağan ay sürgünü gecelerin
Derinimde yanan şaşkın ateşin korunda ezgili
Bezgin, terkedilmiş yalnızlık sürgünüyüm bu akşam yine
Antisthenes'in kinizminde sahte mutluluk yolcusuyum
Öteleyerek bütün gerçeklerimi kendimden
Kirpiklerine firar ediyorum, zemheri artığı solgun hayallerimden
Metruk bir yürekte unutmuşum hayatın durağan serüvenini
Eğreti bir gülümseme asmışım mutluluk yoksulu çehreme
Nadasa durmuşum uzak bozkırların çorak sinesinde
Sararmış rüzgarlara yaşlamışım mecalsiz, algın başımı

Yitikliğinin bile kuruduğu içimde
İçin için, derinden, bin acı bükümlü
Kurak bir vurgun tomurcuklanıyor şimdi, sessizce
Musallat olmuş arsızca adın yine dudaklarıma
Ezgin diyalektiğin yağmasında farklı bir kurgu
Yağmalanmış gözlerimden koparılmış, bubi tuzaklı nemli bakışlarım
Endirekt gayrı meşru çılgınlığa kelepçeli
Şizofren, yalan yamalı piç çaresizlikler
Uzamsal algımın varımsanamamış vargısı
Şimdi daha çoğul, şimdi daha nesnel,
şimdi daha sağanak, şimdi daha yoğun, şimdi daha acıtıcı
Ve sen; dudaklarımdan zamansız koparılmış
Notaları ukdeli arya

Düşlerime inerken tekil yalnızlık akşamına sızan mızıkçı siluetin
Uçsuz bucaksız eğreti gülümsemeler ekilmiş
Kadınlığının sonsuz bereketli güleç, güneşli yüzüne
Yalnızlığımı hasat ettiğim, sicili kayıp
İllegal naif hayaller resmediyorum
Ebedî sevgi birikmiş anaç kadınsı hayaline
Şevkat, vefa, bir okadar da yoksul fedakarlık taşıyor
Kurakçıl bozkır Ağustosunun
Alyanak zerdalisi gibi tatlı dilin
Dudaklarında mürdüm erikleri çiçeğe durmuş yitik baharlarda
Gülümsemelerin çiçeklendiği çocuksu benizinde
İp atlıyor haylaz şuh kahkaların
Bir düş kuruyorum lapa lapa sen yağarken içime
Bir yıldız koparıyorum saçlarından
Ellerime puslu ışık sızıyor ılgın ılgın
Dilim sukûti suskunlukta küflenirken
Diken çiçekleniyor içimde ezgili cümleler
Işığı kınalanmış dolunay
Eşgali sana benzeyen ben(i)zini dökerken geceye
Bir tutam tuz koparıyorum
Hırçın, beşuş dalgaların çağladığı gözlerimden

Görünmeyeni görmenin ezgin erinciyle
Karanlık yorgunu gecenin rıhtımından
Gelecekte ki bilinmeyen bir milada pupa yelken
Hüzzam yüklü lirik türküler uğurluyorum
Ellerimden uçuşan elvadaları bağlamışım
Gidişine gücenmiş alıngan, küskün el sallayışlarıma
Seni içime yolcu ediyorum
Lekeli bir umuda düş ekerken
Biliyorum, dinlemez ketum zaman kimseyi
Mevsimler slayt gösterisi gibi
İçimden habersiz, ardı ardına geçerken
Eskidendi gülüm, çok eskiden
Yarından da eskiden
Henüz ayrılık icad edilmemişken
Yalanlar hasat edilmemişken dudaklardan
Kırık dökük dizeler süpürmüştüm gözlerinden

Sen gittin, soldu şiirlerim
Sensiz dikensi yalnızlığı giydim çıplak ruhuma
Cellátlığıma soyundum alnımda şafak kavgalarım
Sürek avlarımdan yorgun dönerken
Kurşun dökülmüş menzil yine ıskaladı göğsümü
Sen çoğalırken ben eksildim kendi içimden, yudum yudum
Kendi içimden sensizliğe sızıyorum azar azar
Kendi içimde sana birikiyorum alazlana alazlana
Bu deprem, bu marazlı hüzün, bu muğber yürek
Bu dermanı budanmış ayaklar
Sonsuz, yoksul ölümün, yaşanan varsıl spesifik tragedyası
Adına bir ömür harcadığım ham düşler
Söyle bana, söyle, 14 Şubat´da sensizlik ne yana düşer


14.02.2010 03:37 Detmold