1439

-ağrısı geçmeyen gençliğime

merhemini gizleyen bir şifazenim bugünlerde-

İsfahan'ın Selman hasretiyle

Medine'nin visal cenginde

bütün yaraları göğsümde kanatıyorum

sen beni unutuyorsun

ben seni Allah'a bağışlıyorum

bir Allah'ı biliyorum şahlanan damarımdan

bir annemi yüzümü sürdüğüm toprağından

ve seni biliyorum Allah'tan

gözlerinde okuduğum ayetlerden

beş vaktimin göğsüne oturan çaresizlikten

seni biliyorum

seni biliyorum

hû sesimin yedisinde korkunun istilâsıyla

ezilen çiçeklerin koynundan öpüyor kelâmın

bir derviş dolanıp duruyor sakallarında

ifratım

ayaklarınla af makamına gitmek içinken

kırkı doluyor zamanın

-seni Allah'a bağışlıyorum alnından öperken dualarım-

bir Allah'ı tanıyorum yastığıma mıhlanan gözyaşımdan

bir annemi

"mevtayı incitmeyin" diyen bağırışlardan

ve seni tanıyorum Allah'tan

sözlerinde büyüyen ayrık otundan

göğsünü örseleyen o mukaddes ağrıdan

seni tanıyorum

seni tanıyorum

kalbimin cemaatine verilen tebliğin sükûnetiyle

yüzümün çirkinliğine değiyor yüzünün gizli cenneti

bir peygamber hüznü siniyor bakışlarına

tefritim

nefsime yenik düşmemek içinken

-o an gözlerinde zikre başlıyor cemaatim-

"sen" diyor sağ omzumun salâhı

bir ebabil göğsümde kanat çırpıyor

kulağıma okunan isminle yeniden doğuyorum dünyaya

seni seviyorum

ve bunu en iyi Allah biliyor

(göğsümdeki ağrıdan münezzeh

takvim azadı bir ağrıdır bu şiir)

Kitabe Dergi 2. Sayı