22`nci Yaş Ayrılığı

Gözlerim yağmur,
Haykırışlarım gök gürültüsü,
Gökkuşağı gülüşün,
Yıkar duvarlarımı.

Sebepsiz gidişlerin
Diker gözlerini üstüme,
Korkarım.

Korkarım ben yağmurdan,
Yıldırımlar düşer üstüme.

Sensiz kalırsa bu can,
Kıvılcımlar saçar yüreğim,
Kor olmuş,
Yorulmuş...

Duvarlar çiğner bedenimi,
Her şey seni hatırlatır.
Konuşmak çare olmaz artık,
Yazıp dururum satır satır...

Gönül gittiği yere alır seni,
Kaçamazsın...

Nice unutmak yetmez seni,
Bırakamazsın...

Öyle bir acı çekersin ki,
Yaşamadan bilemezsin,
Bilmeden yaşayamazsın...

Şiir şiir anlatır,
Özler özler durursun,
Bir çözüm bulamazsın...

Bir kitaptır ayrılık,
Mutlu son umarsın,
Bulamazsan,
Umarsızca yaşarsın...

Umrundadır işte o zaman,
Uğruna can sakladığın canan,
Farkedemezsin,
Yanar yanar,
Ayrılamazsın...

Başka aşklara kaçarsın,
Herkeste onu görür,
Başka aşklardan da kaçarsın...

Onu görmek mutsuzluk verir o zaman.

Yanar yanar durur,
Söndüremezsin...

Açılır sonsuza kapılar,
Ardına kadar,
Arkana bile bakmazsın...

Erir ruhun yavaş yavaş,
Daha yirmi ikinci yaş,
Dünyayı takmazsın...

Öyle acırsın ki,
O sen olsa
Göz yumamazsın...

Ağlar, özler, yanar,
Erir, acır, acıtır,
Ama yorulmazsın...


Emrah Nargöz
7 Eylül 2009
Pazartesi, 21:40