3.10

3.10

Çay molası

Çay bardağını karıştırken

İnşaatın yanında bulunan kahvede

Yan masada oturan yaşlı bir amca demişti bunu.

"Bir durgunluk var"

Neden bunu bu kadar önemsedim bilmiyorum.

Ve anlamıyorum da

Kahveler de yasak şimdi

Bir şey olsun istiyor insanlar

Bir şey olsun

Bir şey

Ama ne?

Geceleri rahat

Deliksiz bir uykuya dalmak gibi

Her sabah uykudan kalkarken bir şey bekliyor insanlar

Bizi neyin beklediğini bilen yok oysa

İnsanları

Anlamamak kadar güzel değilim oysa ben

Yorgunluğumun

Yüreğe dokunma gibi güzelliği olmasaydı kemiğe dayanmazdı

İşte biriken sesime bulaşan hüzün

Ağrıyan yerlerimi umursamadan

Levyeler ile açıyor göğüsümü gece

Neden şimdi

İnsanlara oldukça yabancı bakışlarım

Halbuki ben

Sadece evime ekmek, karnımı doyurmak ile mi yükümlüyüm

Kim anlatacak?

Kuşlara yem vermenin güzelliğini

Bir çiçeği sulamanın merhametini

Pencereden çocuklara gülümsemenin o güzel duygusunu

Belki

Yıpranmayı öğrenecek sesin

Kulakların hiç duymadığı kadar sağlam

Yüreğin ihtiyar bir baba gibi kırılgan

Artık sana ait değilmiş gibi gelecek aynada tenin

Elbet

Hasret duyacağız bir ikindi vaktinde kılınan namazın ardından sonra

Anlamak için beyaz saçlarımıza bakarak

Tan

Yüzümüze doğru bakarken

İşte o zaman başlar korkum

İçimizde yatan

Unutulan günlerin eksikliğini kim hatırlatacak

Ölülerini unutturacak

Zehrini yavaşça akıtacak

Kendini bize zorla sevdiren bir yaban hayvanı gibi dünya

Ben

Her gece umuda yolculuk yapmak için çıkıyorum penceremden.

Döktüğüm ter

Gözyaşı

Yumruklarım

Bilhassa sonunu düşünen bir kahraman olmak gibi ben

Çocuklar aşkına girdiğim şavaşlarda şehidim

Zırhım

Çocukların gülüşleri

Umudum

Beklenen bir yağmurdur hep içimde

Umut ki

Bir inanç meselesidir bizde

İddaa kuponu değil

Elhamdülillah

Ömer Altıntaş