4 Ekim 2020 Saat 6:40

4 Ekim 2020, saat 6:40,

Issız sessizliği bozan acı bir telefon çalma sesi,

Ciğerimi alev alev yakan bir son farkındalık,

Bir doktor sesi, donuk ve alışık,

Babamın yanaklarına düşen dünyamızın en ızdıraplı gözyaşları,

Ve sen anne, sen yoksun artık aramızda...

Bu bir şiir değil, bir ağıt değil,

Bu herhangi bir yazı değil,

Bu saf acı, 

Yüzünü son kez gördüğüm ömrümün kalanını acıtan o an,

Kucağımda mezara indirdiğim kuş kadar kalmış bedeninin eşşsiz ağırlığı,

Her attığım toprakta gönlüme gömülen gitme haykırışlarım,

4 Ekim 2020, saat 6:40,

Öksüzlüğümüzün ilk anı,

Göğsüme dolmuş yokluğunun ilk kesişi nefesimi...

Annem...