Abc

aradığım
bulamadığım
can çiçeğimin toprak yüzlü vakti
çizebildiğim
dünüm dediğim
elimde sakladığım gül sevdalı şiirim

farz et ki
gün geldi
"ğ" ile başladı yepyeni hayatın
hazan yapraklarıyla bir merhabayı hoşçakala çevirirken
ıssızlıklara gebe kaldın doğuramadın yalnızlığını,
istemedin
japon kelebekleriyle aydınlanmayı
koyu karanlıkta s/aklanmayı düşündün
lambanın altında yürürken üşüdün

meğer
ne kadar çok sözcük anlatsa da halini
omzuna onun eli dokunmuyorsa
öfkeyle
pas içinde
resmedemiyorsan hayalini gözlerinin içinde
soluyormuşsun

şaşırdıkların kaderin
tufan diye gördüklerin sebebin oluyormuş
uzaktan uzağa keder yüklenirken
üzüntü nefretini törpülüyormuş

vardığın
yaşadığın son nokta iken
zeytin gözlerinle ağlama boşa, yaşamaya devam ne de olsa...




19.11.14