Abi Hayat

Tüm cevaplar,
delifişek tomurcukların ,
boylarından büyük isyanında saklıydı,
gönülsüz akşamların bencilliğine.
Sarkmış umutlarımın hengamesinde,
Ağır bir boşluk taşıyor kanatlarında,
acılarımın güvenilmez teminatçısı,
Ve sen,
sisli rüyalarımın Tanrı misafiri,
günlerin devinimidir,
insanı asıl öldüren,
geçip gitmeleri değil.
Hüznümü azaltmıyor , yüklü kelime katarları,
ne de cilveli melodiler.
İçli bir nefes,
kalp çarpıntısı,
Ruhumu öldürdü öldürecek,
aşırı gözyaşı kaybı.

Benim için, yaşamak dediğin,
Sergüzeştliğimin hayata kendisini kabullendirme çabasıdır.
İnadına doğrulmaktır, pişmanlık vadisinde palazlanan geçmişimin.

Mahremiyeti bozulduğunda bu kutsal akşamların,
cami önlerine gayri meşru umutlarımı bıraktım.
Karanlık yolculukların bağrında,
saça saça kızıl günlerin densizliğini,
arada tutarak sıkışan yüreğimi,
düşürmeden gözlerinden aldığım emaneti,
aradım , yitirdiğim ne varsa,
gecenin koynunda.

Uyanmaya üşenen sabahlarda,
hiç uyumamış korkularımla,
ağzımda mayhoş tadıyla geçmişin,
bir tutam vicdan ile mayalayarak geleceği,
yaşanmamış günleri daldırdım Gökkuşağının kalbine.
Rengarenk bir serkeşlik her yerde.
Bir yıldız aşırdım geceden,
ışıltısında huzur,
ışıltısında kaybettiğim çocuk gülümsemem.
Bir rüzgar esiyor inceden.
Ormanın tüm kokularını taşıyor sırt çantasında.
Yüreğim gibi,
kendi hafif, yükü ağır.

Ve sen,
hasretten ötedeki köyün sakini,
bir damla vuslat damlat kalbime,
abı hayat niyetine.