Abraham

Abraham'a
Sessiz '' Son Dem -II ''







-I



a b r a h a m
bir rahmin içinde tohumsuz büyüyen iblis
Tanrı'nın merhametinden mahrum mu kalacaktı



öfke gökte deliren dipsiz bir kuyu uçurumu
ki bu uçurum
temu yüzlü adamların cinayetleri ile dolu
kimse Müntakim'nin yerine geçemezdi
destur fuhuş yırtığının günah çukuruna



kim güneşin şükrüne küfür bulaştırıyordu
ve kimler Basîr'in çağrısına çığ düşürüyordu
kim abraham kim Habîr'in yerine geçebilirdi
dördüncü çocuğun doğumuyla
hangi asır kanlı yazılmıştı



-II



sakat bırakılmış göğümün hıçkırıklarıyla
kemirgen diş eti sürüngenlerini
bir es boşlukta kesip azı dişlerimde bırakıyorum
ki azı dişlerim tecavüz tuzaklarını kalemleyen
yedi ülke krallığında omurgasız ruh



omurgasız ruhumla
piç bir çocuğun kalbinden öptüm abraham
sadece Tanrı gördü



kâv- mine üç kere ölen bir kadının
şiir çığlığında ellerini bedev-i güzergâhında yiyen
içsel sövülmüş
tüm cümlelerini mide boşluğundan geriye püskürtüp
boğazından taşan kahpe kurşunlara
yas tutan abraham soluğu



-III



ateş cehennem demek değildi
cehennem merkezi insanın fikrinde peydahladığı
zoraki doğurtulan kadınlar kıyameti
birde başsız adamlar aynalarıydı
aynalar sahtekardırlar
tıpkı orospu dölü içmiş genelev avcıları gibi
kaç kadın ve kaç kız daha
katledilecekti
kör ülkenin toprakları mı kurudu



ah abraham
ben ne vakit babamın karnına gömülecek'tim



tüm ölü şairler dirildiklerinde ve yer yer açtığında
altı fişlenmiş kadın ve erkek
üryan boşluğun kucağında emzirilmemiş bebeklerin
ceninlerini kustuklarında
tüm ölü şairler azrail olacak
kirpiklerini çocuk tenlerde
besleyen delirmiş sakat ruhlara



-IV



yüzümün nemli kelimeleri sol yanağımdan işgal yiyip
sağımdan kurtulamayan öcü kabuslarıydı
zaman sarkıçında asılan yelkovan ise
beyinim en iç merkezinde
hiroşima tutanağı



bu tutanak zapta geçtiğinde
ben kendimi yeniden diriltip
sokak köpeklerinin ağızlarında ki salyaları alıp
bir şişenin içine döktüğümde
o gün yağmur geceye salya yağdıracak
şişeler içinden dökülecek pisliği pislikle temizleyen çığlıklarım
zehirli kadeh şiirinde
pozavak a d a m l a r a mezar olacak



abraham kendimi sana bıraktığımda
beni ya ateşin korundan koru
ya da o ateşi giyindir bedenimin hücreler gömleğine



başımı omurga terzisinde kayıp ettim abraham
başım başında parçalanamıyor



-I



ellerim diyorum ellerim a b r a h a m
bel kuşaklarında ölüm esareti










September Oktober November
2013 Duisburg
Lösev









İntihar ş i i r i...



http://www.youtube.com/watch?v=2pL0yuVj46M