Aç Kapıyı

Aç kapıyı gardiyan gideyim evime
Dilim pas tuttu edeyim iki üç kelime
Bunca yıl yeter takılan kelepçe elime
Aç kapıyı gardiyan gideyim evime

Karımın çocuğumun yüzünü unuttum
Puslu hayalleriyle kendimi avuttum
Aç kapıyı gardiyan gideyim evime
Yarınlarımı bir gül gibi kuruttum

Pişmanım düştüğüm günden beri
Mevsimler hep kış saatler hep geri
Aç kapıyı gardiyan gideyim evime
Yüreğim sönmeyen bir yangın yeri

Umutlarımı hiç bir zaman erteleme
Zaten rezil rüsva oldum el aleme
Aç kapıyı gardiyan gideyim evime
Varayım sılama kavuşayım yarime

Yorganım dikenli yastığım taş
Eksilmedi gözlerimde kanlı yaş
Aç kapıyı gardiyan gideyim evime
Eriyorum burada bak yavaş yavaş