Acemi Aşkın Ecesi

Leyli yar;

Sarmalamak varken,
Sarmaş dolaş umutlarımızı,
Zemheri soluduk nazik aşk bedenine.
Bir hayale kucak açtık,
Yanımda sen,
Yanında ben.

Rüzgar olduk estik,
Demir atmış, sükuta hasret yelkenlimize.
Neyi, ne zaman, niçin de,
Ve ne kadar da hiç anlaşamadık.
Fifti fifti olamadan sen bana, ben sana,
Eziyet ettik aşka aşık bedenimize.

Közlerimizi yaktık gönül ateşimiz küllenmişken,
Ne ısıttık kendi umutlarımızı,
Ne soğuttuk karlar eriten,
Dil değmemiş aşkımızı.
Kaçtık biz bizden,
Kaçtık pupa yelken.


Sahi;
Biz kimi ve kimleri eğlendirdik.
Daha ece demeden kendi saklanmışlıklarımıza,
Aşkı sobelendirdik.
Ne sendin bu oyun içinde, ne ben.
Hangi el di,
Kim di sobeleyen.

Ah leyli yarim,

Ne yapacağız böyle dağılmışlıklarımızı.
Toplamaya başlasak iki elden,
Getirebilir miyiz bir araya,
Bir orada, bir burada bıraktığımız,
Yarım yamalak aşklarımızı.

Hadi,
Eğmeyelim,
Kıralım gitsin belinden pişmanlıklarımızı.

Le yar,
Leyli yar,
Leylim yar.

Bir daha ekelim umutlarımızı.