Acı
Ah ne acı!
otuzunda
ütüsü bozulmamış yatak çarşaflarına
şiirler yazmak
salondaki tekli koltukta.
yalnızlığına methiyeler
her damlada bir kıssa,
her ah'da bir eyvah,
eziliyor birer birer
yürekte hikayeler.
ah ne acı!
Eylül'e kendi kendine,
sofrada kendi kendine,
sofada kendi kendine,
yürümek kendi kendine,
yalnızlığına yazdıkların kadarsın,
ne acı,
ne acı hikayeler.
Aynı kelimeler sıralanınca garip durur genelde ama bu şiirde anlamı çok güzel derinleştirmiş
Tebriklerimle