Acı Aşk

Akşamdan kararlı uzandı geceye
Sabah ilk işi
Bin yıldır yüzüne ellerine bulaşan
Tüm vücuduna dolanan
Kederden arınmak olacaktı...

Ki
Ömür boyu taşıyacak sandıklarını
Akan
Akmayan
Mavilere bırakmaya karar verdi...


Gözlerini erkenden yeni güne açtı...


Önce
Görünenleri temizlemeliyim dedi
Aynaya koştu
Eline bir tutam pembe pamuk
Üzerine bolca anılarını serpti
Yüzünü çizen
Dikenli tellerin yollarından
Ağır ağır geçti
Kuruyan kabukları kaldırdı
Ellerini
Ak sütlerle yıkadı
Bütün elbiselerini yırttı...


Sonra
İçimi hafifletmeliyim dedi
Kemanını eline aldı
İnleyen bu seste
Yaşananları
Gözyaşlarıyla akıttı denizlere
İçli bir nağmede
Dudaklarından uçurdu gökyüzüne...




Sanki
Güneş pırıldamaya başlamıştı
Yıllardır içini dışını yakan
Yüreğindeki kan çiçeği
Yediveren güllerinin tomurcuklarıyla
Devir teslim törenindeydi...

Ah! dı vardı
Unutacaktı...


Ateş böceklerini
Gündüz vakti
Yaktı...