Acı İle Oynayan Çocuklar
Akşamları büyür çocuklar
Sığınak battaniyeler ve yastıklar
Akşamları
Uyku, hayallere giden yollarda bir radar
Akşamları daha bir korkar çocuklar
Z harfi kadar yalnız
Ah
Çocuktum
Kağıttan yapma heveslerim vardı
Düşlerim
Acılarım vardı
Acıyı omuzlayarak yürürdüm eve akşamları
Her gün
Yaşamak alışkanlığı kazanırdım gitgide
Her gün eksilerek
Yaşım ilerledikçe çocuksu yanım hep acırdı
Acırdı ellerim
Uzar giderdi
Dizlerimden önce kanardı yüreğim
Akşamları alın.
Alın
Alın akşamları benden
Hüznün bir çipi var yüreğimde belli ki
Nere gitsem kahkahalarımda soluyor papatyalar
Fırtınalı bir gece gibi ellerim
Korkarım bir güle uzanırken
Korkarım aşktan yara alırsam
Korkarım
Ya ben de bir gün büyürsem
Her sabah aynı durakta bekleyen tan ağırmadan uyanan babalar gibi.
Neden kağıt toplamak için güzel olmasın çamura saplanmış esmer tenli bir araba
Ah
Sırtlanıyorum şimdi acılarımla
Sırtlanıyorum
Sırtlanıyorum bütün çocuklar adına
İşte çamurdan çıkıyor araba.
Ve dönerek bana acıklı bir bakışla sırtı kambur çocuk
Gülüyor
Gülüyor
Ve işte ilk defa bana gülümsüyor mutluluk
Büyümemeliydim
Kalmalıydı
O mayhoş tadı eriklerin çocukların kucaklarında.
Ömer Altıntaş
Kaleminize sağlık şairim
Çocuklar ah bu çocuklar kimi korkak, kimi cesur, kimi gülen, kimi gülmeyi bilmeyen somurtan, kimi gelecekleri çalınmış, savaşlardan başını kaldıramamış çocuklar. Onlar bizim canlarımız. Ne hüzünlüdür ki birçokları hayat mücadelesinde acılar içinde elleri de kanıyor yürekleri de ruhları ise paramparça... Acı varsa çocuklara, hüzün varsa, göz yaşı varsa çocuklara, kahrolsun bu yaşanılası zamanlar, yaşanılası dünya... Manidar toplumsal duyarlılığı olan bir şiirdi kutlarım içtenlikle Ömer kardeşimizi...
Yüreğine ,kalemine sağlık şair,kutlarım...
Hangimiz istedik ki büyümek o tatları bir daha tadamamak ne acı gülümsemelerden uzak hüzünlü ve buruk bir biçimde şiirdi tebriklerimm çok