Acı Yolculuk...

Gidiyorum ey şehr-i hüzün mutlu ol artık benden sonra
Acı çeken bir şair yok artık sokaklarında
Ağlayıp feryat eden acılı kabuslarla uyanmayacağım
Yalnızlık açmayacak artık kapımı gecelerde
Mum ışığı dert ortaklığından vazgeçecek
Ve sebepsiz ağlamayacağım bundan gayrı, sebep aramaya gidiyorum...

Saklamaya çalıştığım tüm kederler uzak olacak bana
Yeşeren umutlara gidiyorum senden bir bahar bile göremedim
Senin olsun aşkların sevgilerin, ben kırıntılarıyla idare ederim...

Yavaşça kapatacağım kapıyı söz incitmeyeceğim hiçbirşeyi
Herşeyi toparladım yalnız duvarda asılı resmi almayacağım yanıma
Her günü kahırla dolu bir aşk işkencesinin son delili o
Yaşanmışları katleden ve yaşanacakları çalan kişinin resmi
Bakanlar boş çerçeve diyor ona ama bilmiyorlar hiçbirşeyi
Sevgili'nin zihnimdeki tek resmi o...

Gidiyorum şimdi...
Biletimi en arkadan aldım giderken görmek istemiyorum hiçbiryerini
Güzel günlerini yaşamak nasip olmadı hep acı hep hüzün gördüm
Ayaklarım çatladı sokaklarında gezerken
Nankör şehir,
Fazla gördün aşkı bana sürgüne gönderiliyorum
Ağlamayacağım bu kez yeter artık
Şimdi ardımdan biraz da sen ağla...