Acılar

Acılar yine istiflenmiş
Söyle, denizler neden fısıldar bu yüksekliğe?
Ellerin toprak kokusunda
Ölü sevgileri bedenlere sarmakta
Acılar yine ayyuka çıkmış
İçimdeki ceset kokusuyla bir şarkı mırıldanmakta.

Aynalarda yüzün, zamanın lekesiyle
Acılarına aydınlık oluyor dudaklarındaki kıpırdanış
Biliyorsun, aşk ışığın çivilenmişliğidir
Körpe düşlerin duvarına
Acılar gibi bir gül yeşerecekse toprakta
Yakmayan yangınlarını sar avuçlarıma.


Acılar öpüyor yine dudaklarını yalnızlığın
Sevişmeler, kanlı bir veda sabahında, ihanet
Ve tenden ayrılıksa renksiz duvağın
Çelişkiler denizi gibi asasını çarpsın yere, gece
Acılar hayatın en dibinde
Sana doymak gibi
Açlığı sadece, tende arsızca hissedercesine.


Acılar
Yırtılmış hayatın son perdesi
Ve aşkı arayan gözler, tanrısız kalır.