Acılara Gülümsemek

Gidiyordun.
Son kez kemikli yüzünü gördüm.
Çatlamış damarları belli eden ellerini tuttum.
Susuyordun.

Uzaktaydın.
Kalmışlara dua ediyordum.
Mutluluğa inanıyordum.
Ve sen bunu çok iyi biliyordun.

Kelimeler boğazına dizildiğinde,
Anlayacaksın bazı şeyleri...
Belki tahammülü olmayan bir acı,
Belki sadece bir hiçlik hali..
Anlayacaksın beni.

Bittiğinde tek pişmanlık hali:
"Daha güzel olabilirdi...

İsyan etmiyorum.
Tam tersine acılarıma gülümsemeyi öğrendim.
Bu yeni bir şey değil;
hatta bir din veya bilimde yerini almış eski bir terim.