Acılarımı Yıkıyorum

Sabah ilk ışıklarını karla getirdi
Soğuk kulaklarımdan doğru akıp gitti
Derinlerime beklide en içime doğru
Çıkmasına izin veren olmadı belki
Sabahları güneşte acılarımı kurutuyorum

Dümdüz uzandığımda yerde
Soğuk sular akıyor sakallarımdan aşağı
Yüzüm yerlerdeymiş yeni fark ettim
Halbuki kaybolmasın bozulmasın diye
Acılarımı soğutuyordum

Simdi yaz yağmurunun altında
Kendime boşluğumu yazıyorum
Zaman bitermiş ve sular dururmuş
Kulaklarım soğuğu değil sessizliği buldu
Mezarımın başında acılarımı yıkıyorum

Hayat bana ben ona yalan söyledim
Gırtlağıma kadar acıyla dünyamı değiştirdim