Acılarımız Da Eskiyor

Farkında mısın!
Hani yağmurlu bir sonbahar günüydü
Tam kasımın yirmi dördü
Ben tüm yaşanmışlara sırtımı dönüp
Ve anılarımı İstanbul da
Her birini bir sokakta unutup
Acılara tutunup
Çantamı sırtıma atıp
Alıp başımı gitmiştim hani!
Senden
Anılardan
Ve şehrimiz İstanbul dan
Gözde yaş
Uslanmaz bir yürek
Ve yığınla acı
Kendimden özüme doğru bir kaçış


Terk ediyordum istanbul'u
Buğulu camına otobüsün

?Elveda şehrim ? yazarak
Dilimde tek hecelik
Bir cümle kuracak kadar bile fer yok
Sus pus her şey
Dilim, usum duygu dünyam


Vardığım şehir Ankara' m
Birden aralanan ufkumdan
Şu dizeler oldu damlayan
??kar altındadır varoşlar
hasretin nazlıdır Ankara'm''


Üstat belki senin olduğu kadar değildir ama
Ankara benimde Ankara'm
Gençliğimin filizlendiği şehir
Hayallerimin başkenti
Ki; yaşam benim için
Tunalı Hilmi'de bir akşamüstü
Bir sahafta sevgilimle buluşma anıydı
Yitirdiğim tüm anlamları
O sahafta bulma gayreti
Bir sevda
Bir yaşam tutulmasıydı kimi zaman...


O akşama has Tunalı'da yaşanan
Aslında bir kardelen çiçeği cesareti
İstanbul'un yağmurlu caddelerinde başlayan ve
Ankara'nın karlı sokaklarına
Tutuna tutuna taşıdığım acılarım
Eskiyordu


Oysa kolaylaşan ne yaşam
Ne de şartlarımız
Bizi yanıltan yaşamda alıştığımız
Eskiyen acılarımız...



Batman

23,50