Acilin Önü

Sen yokken çok yavaş geçiyor gün
Hiç bir karınca yuvasından çıkmıyor
Papatyalar açmıyor, toprak küskün
Arap kızı camdan bakmıyor
Gözleri dolu dolu gökyüzünün
Bir türlü ağlayamıyor
Güneşte yas, bulutlarda hüzün
Böcü börtü annesiz
Kırlarda kuzular zıplamıyor
Kediler kimsesiz
O narin ellerinde değil kalem
Defter iki büklüm
Çiçeksiz, meyvesiz badem
Aytepe'de ay yok, rengi yok gecenin
Aydın karanlık
Bitmiyor yokuşu hastanenin
Acilin önünde yalnızlık