Açım Ulan Aç

Babam bizi terkettiğin de,
Ben daha altı yaşındaydım,
Kapıyı çarpıp gittiğinde,
Artık babamın Akranıydım,

Ekmeği tutmalıydı elim,
Üç küçük çocuktuk çünkü biz,
Abdullah,Nazlı ve islim,
Üç söylenmemiş yalandık biz,

İş ümidiyle hep yürüdüm,
Kirli yüzüm ve elbisemle,
Girdiğim her yerden sürüldüm,
İnsanlık ölmemiş desem bile,

Dört gündür bir şey yememiştim,
Hırsızlığa mecbur kaldım ben,
Aldım ve kaçtım körelmiştim,
Açtık açtım ulan çünkü ben!

Soframızda bir tane ekmek,
Üç kardeştik ikiye böldüm,
Bu evin erkegi benim tek,
Açlığı hep yanımda gördüm,

Ofya kış yinemi geliyor?
Öncelerde çok sevinirdim,
Sıcak teminat kim veriyor,
Evimiz olsun geçirirdim,

Ölsem burda kimse anlamaz!
Kalmamış ölmüş be insanlık,
Kimse elini uzatmaz,
Sokak evimizdi aç kraldık,

Bir amca sobayı yaktı,
Ve soğuğu duymuyorum,
Gelip amca yanıma yattı,
Anne ben sana geliyorum,


(PEKİ BU NASIL KRALLIK)


=&$ Urfalı Mechul $&=