Acının Kalbi

Kar izi taşıyorum ayaklarımda
İnsan bu kadar mı yalnızlığa keser
Geceye düşünce
Ayrılık en kalın sızı
Aşk ince düşünce


Acının bir kalbi olsa
Benim ki olurdu kesin ve kesin
Buyurgan gözlerin yeni yollar açtı
Ama ne yazar
İz sürücüsüne


Kendini sokan akrep gibiyim
Ateş çemberinde
İçimde hala zehir bir hayal dolaşır
Deniz her zaman mavi değildir
Dışarıda kar dışarıda fırtına
Hala yerli yerinde